Iran...

Lieve Allemaal,


Al een tijd lang geen bericht,
geen bericht is goed bericht.
dat spreekt vanzelf...

Iran.
Ja wat zal ik daarover vertellen.
Om te beginnen begon de reis door
Iran heet , droog en heet.
Iran lijkt tot nu toe uit
wel heel veel woestijn te bestaan.

Als er weinig te vertellen is
dan gaat het al weer snel over
ontlasting.
Vanaf Pakistan ben ik zeer serieus
aan de diarree geweest.
Dat is tamelijk onhandig als
je op de motor zit, het voordeel
is wel dat je door een enorme zandbak
rijdt, dus redding is altijd nabij.

Na een dag of tien, wordt het
toch vervelend. de baardgroei lijdt er
overigens niet onder.
In de groep zit een befaamde
vaatchirurg, geen echte dokter dus...,
en die toch maar om raad gevraagd.

een kort consult, drievoudige
dosis pillen uit de reisapotheek
en het gaat nu wel weer. Dank.

Iran,
Helaas zitten we vast aan een
strak reisschema. De gidsen
mogen daar absoluut niet van
afwijken. Ze zijn doodsbang
voor problemen met de politie.

Op de wegen staan om de 70 km
politieposten waar we ons
moeten melden.
Vanzelfsprekend rijden wij
de politieposten zo hard
mogelijk voorbij. Inmiddels
zijn we zwaar gewaarschuwd dat
niet meer te doen.
Iran is/lijkt een veilig land,
de bevolking is alleen bang voor
de overheid. lekker is dat.

Iran, een land dat ik nooit
zou kiezen voor een vakantie.
(alhoewel je op 4 plaatsen
kan skieen, wel een aardig
idee...)
we hebben een paar mooie oude
dingen gezien, maar moskeeen
boycot ik inmiddels.

Rijden. Voornamelijk snelweg
wel hele mooie woestijnen
indrukwekkende landschappen
en prachtige vergezichten.
Her Royal Highness snort
lekker en geen zadelpijn
meer.

De penningmeester, ik,
wordt knettergek van gidsen
en hotelaigenaren die geen
woord Engels verstaan.
Uitleggen dat ik een gezamelijke
lunch wil betalen kan zomaar een
uur duren.
De afhandeling duurt
dan nog even lang.

De Groep. Het is uuhm,
interessant....

Iranezen, aardig,
aardig, aardig. We
zijn echt welkom.
De USA/europa boycot
komen inmiddels hard aan,
inflatie giert uit de hand.
Desondanks zijn we erg
welkom.
De gesprekjes met
de Iranezen zijn
duidelijk.
Ze zijn het regime spuugzat.
jammer, maar dat moeten
ze zelf maar oplossen

Overigens, nu ik
aan het schrijven ben,
toch gaaf Iran, maar
ik heb geen zin om
van dag tot dag alles te
beschrijven.

Hoe verder?. De groep
gaat via een omweg (Armenie
en georgie) naar huis.
geplande thuiskomst
28 augustus.
De reis is al uitgelopen
(Gaaf, spannend,
fascinerend
echt reizen), maar
voor mij is het genoeg...

Overmorgen gaat de groep
naar Amenie. Diederik
en ik duiken Turkije in.
Eertse stop Tatavan,
motoren op de trein (Boemeltje)
naar Ankara.
Dan rijden (of een andere
boemel) naar istanbul.
dan naar de westkust van
Griekenland en de ferry
naar Venetie.
Dan in 2.... dagen,
naar huis. geplande
thuiskomst 12 augustus.

Ik mis Sem en juul,
inmiddels, tijd om
zo snel mogelijk
naar huis te rijden.

Geen monteut meer, dus
allemaal bidden dat alles
heel blijft.. We nemen
wel gereedschap en banden
mee..

helaas, geen mooie verhalen,
die komen in Turkije wel weer
hoop ik.

Liefs en kussen enzo
Veel knuffels voor
moedertje, Sem, Juul
en iedereen die daar behoefte
aan heeft!