Stuck in Nepal ???

beste lezers,

Ik zou graag veel spannende avonturen willen melden, helaas is dat niet het geval.

De afgelopen dagen gereden in nepal. Tibet zit definitief potdicht en er wordt hard gewerkt aan alternatieve plannen...

Een plan was om met de motoren over tibet heen te vliegen naar china (volgens de chinezen is Tibet overigens ook China) en dan verder te gaan. dat bleek onhaalbaar.
er wordt nu aan alternatieve plannen gewerkt.

1) india, pakistan, omhoog naar Turkmenistan en dan de oude route oppikken.
2) india, pakistan, iran, turkije..

De visa voor India zijn aangevraagd, duurt minimaal 5 a 6 dagen!.

Daarna wordt de reis sowieso ingewikkeld. Visa zijn verlopen, en we zullen zonder paspoort moeten reizen. Deze gaan dan met koeriers naar de diverse ambassades en komen weer terug.
Een andere uitdaging is Pakistan waar een borg (carnet de passage) nmoet worden gestord ter waarde van de motor.
Zie dan al je documenten maar te bewaren om daarna je geld terug te krijgen...


Gelukkig hoef ik het geregel niet zelf te doen, dat gebeurt vanuit Nederland.
zoals gezegd niets is zeker. India doet soms moeilijk over visa, en daar moeten we nu toch echt doorheen.
En dan is er nog een andere uitdaging.
de benzine in nepal is op.... India Oil heeft de kraan volledig dichtgedraaid omdat de rekeningen niet betaald zijn.

Eergisteren moesten we voor het laatst tanken. In de brandende zon (40 plus graden) twee uur gewacht op een vat zwarte markt benzine.

Als de benzine echt op is dan kunnen we helemaal niet eens op pad.

De bedoeling is dat we Nepal nog een keer helemaal doorrijden naar het noordwesten. Dat duurt drie dagen, dan worden de paspoorten na gebracht en zijn we alvast in de richting van India.
Maar zonder benzine, komen we helemaal nergens.
Kortom we zitten al 18 dagen vast, en dat duurt nog even. (als alles al meezit)

Dat betekent dat er in de groep mensen denken om naar huis te gaan. (Dus zonder hun motor!)
werk, andere verplichten of geld is niet voor iedereen volledig in te richten..

Ik heb het nog heel erg naar mijn zin. Het is een ervaring dat niet alles maakbaar is, en dat je je daar soms bij neer moet leggen...

De terugkomstdatum is dan ook volledig onzeker. Voor Sem en Julia vind ik dat vervelend, heel vervelend.
Gelukkig zit Julia nog een paar weken in Peru. Maar voor Sem is het een vakantie, en een (te) lange periode zonder papa. Gelukkig geeft hij een wel hele fijne moeder!!, waarvan acte!

Maar voor mij is dit avontuur (ook al wordt " alles" geregeld) nog niet voorbij.

zoals gezegd, de laatste dagen eerst naar Charinkot geweest.
Een dagtocht naar djiri, waar de trek naar basecamp bij de everest begint, gemaakt. En prachtig geredn!.
De Enfield klinkt als een Harley, en sleurt je metr zware klappen naar boven.

Overal hadden we de machtige Himalayas moeten kunnen zien... helaas ook dat is nog niet gelukt.

Er hangt een soort mist en behalve de bergen die we zelf rijden, de echte hoge Himalayas zijn niet te zien.

Het rijden blijft geweldig. achter elke bocht kan een koe, een hoop stenen of een gat zitten.

Of er komt een bus of vrachtwagen aan die telkens twijfelt om wel of geen ruimte te geven.
de truc is om zo lang mogelijk op de weg te blijven.
wie het eerste met zijn ogen knippert gaat de berm in....

Eergisteren in een fantastisch resort met luxe tenten geslapen, vlakbij de tibetaanse grens. volgens mij het mooiste resort van Nepal.
Helaas door naar Nagarkot, vlakbij Kathmandu.Op 2.200 meter hoogte, beroemd om hert uitzicht op de Himalayas. Maar dat verhaal kenne we al... Inderdaad niet te zien..

Zojuist aangekomen in Kathmandu, de stroom doet het dus snel dit bericht geplaatst.
We wilden er vroeg zijn ivm met papierwerk etc.

25 kilometer rijden ging echter 3 uur duren. Op de " snelweg" was een vrouw aangereden (wie steekt er dan ook een snelweg over??, simpel iedereen, er zijn zelfs zebrapaden...).
De hele groep werd gestopt, het vermoeden was dat wij het ongeluk veroorzaakt hadden.
Veel politie, militaire politie etc. Bovendien hadden we geen papieren..
die zijn nog op de chinese ambassade..

Kortom, ik heb geen idee wat er gaat gebeuren, of de groep uit elkaar gaat vallen en of alternatieve plannen haalbaar zijn.

het lijkt wel alsof, de ene complicatie de andere uitlokt.

morgen probeer ik nog een paar fotos te plaatsen.
(zeer afhankelijk van de stroom, die in blokken van vier uur uitgaat...)

Nog even mijn mail checken, of er bericht van Julia is en vanavond voor het voetbal, (Ja er schijnt hier een plak te zijn waar we het kunnen zien) Sem bellen.

Ik hoop over een paar dagen bericht te geven dat we ergens een grens over zijn!!

Kus voor Sem en Julia!