wisseling van de wacht

Ik ben een beetje nalatig met "fatboy", het is heet, vaak vroeg opgestaan en op de boot/boten.

De laatste dag met Julia in Bangkok is het bloedheet en eten we op straat, gisteren avond zijn we nog een keer naar het Banja Tree hotel geweest, waar de wisseling van de wacht (Sally)ook zeer onder de indruk was van het waanzinnige uitzicht en de bubbels. Dit keer Biellard, blanc de blanc 1998.. Voorwaar geen slechte keuze.
De volgende dag is Julia blij dat ze weer lekker naar huis kan en heeft veel zin in oud en nieuw. (defensie-eiland feest??)
Ik kan er weinig van zeggen want aan de andere kant van de wereld verlies je nogal wat ouderlijk gezag :-).

Sávonds gaan we met de taxi naar schiphol en proberen we een goede stoel te krijgen. Dat lukt en julia is daar reuze blij mee.

We nemen afscheid en dat is toch wel heel raar, je dochter weer terug naar dat koude kikkerland en ik realiseer dat ik Sem toch wel een beetje mis.
Juul, ik bel je vanavond even hoe O&N geweest is, want het is de eerste keer dat je naar een O&N feest gaat, gaaf! (En bedankt dat je het allemaal aan hebt gedurft, je hebt geen seconde geklaagd, ben erg trots op je!!)


Met Sally, onderweg naar huis wipt ze langs, inmiddels in Saigon/ Ho Chi Minh city gearriveerd.

In Zuid Vietnam is een grote christelijke minderheid, dus de kerstversiering is er nog volop. Het straatbeeld is anders dan in Hanoi. Meer bedelaars en slechter eten, we proberen een keertje westers eten maar dat gaf voor het eerst een dag darmproblemen. Fruit is er wel in alle kleuren en smaken, vers, en een apperl smaakt hier nog echt naar appel, wat een verschil.
Het centrum is westers en er zijn veel toeristen. Een 15 dollar hotel is snel gevonden.
het checken van de kamers heb ik inmiddels gedelegeerd.:-).
In Bangkok zat mijn rechterbeen onder de grote rode plekken die gezellig onsteken en jeuken, waarschijnlijk bedluizen, ergens anders opgelopen, misshien nog uit Laos. In de hitte geneest het langzaam maar inmiddels, na 14 dagen, zijn ze bijna weg.

Saigon is net zo hectisch als alle andere steden in Vietnam. Een miljoen brommers en het oversteken is ook weer erg feestelijk.
Op straat eten is lastig (om wat smekelijks te vinden) maar om dat te compenseren drinken we een halve liter rijstwijn (1.50 euro) uit een plastic fles.
Na 11 uur sluit bijna alles dus dat doen we in een portiek, waar 4 bouwvakkers slapen (ze hebben pauze) en om 24.00 uur straatkinderen je schoenen poetsen. Toevallig heb ik mijn versleten Prada's aan die een poetsbeurt goed kunnen gebruiken. Voor 90 cent doen 3 jongens hun best, en eerlijk is eerlijk, ze zien er weer als nieuw uit!
Natuurlijk proberen ze na 10 minuten poetsen de prijs op te schroeven, maar afspraak is afspraak!
10 meter verder is het duidelijk hun verzamelpunt en wordt het verdiende geld verdeeld/ afgedragen aan de sterkste jongens. Toch heel wat anders dan een bijbaantje in Nederland.

Na 2 dagen Saigon wil ik verder de beroemde en beruchte (Vietnam oorlog) Mekong delta in.
Kijken of het nog bestaat, zoals de plaatjes het laten zien.
De volgend ochtend per taxi naar het busstation om de bus naar My-Tho te nemen.
Ik weet precies waar de bus (een afgetrapte lokale bus) moet staan, maar iedereen zegt dat we ergens anders moeten zijn. Een straat verderop staan 20 bussen, "this My-Toh, Yes".
Ok, voordat we kunnen moet ik wel helpen de bus aanduwen, want starten doet hij niet.. :-). Ze hebben haast en rennend de bus in. Onderweg slaat de bus nog een paar keer af, en de Viets zijn blij dat ik aan boord ben...

Het lijkt erg veel op een stadsbus, en dat blijkt het ook te zijn. Aan de andere kant van de stad, op het eindpunt, vraagt de chauffeur "Where you go..?"
Dat is ook lekker, ik heb het wel 10 keer gevraagd, maar goed 2 stadsbussen later uiteindelijk het juiste busstation gevonden, iedereen is behulpzaam, maar soms maakt dat het alleen maar erger..
In een ramvol gepakte bus zijn we 2 uur later op de plaats van bestemming, gebroken, maar voor anderhalve euro pp mag je ook niet teveel verwachten.
Vroeg opgestaan, maar toch in de middag pas aangekomen doordat geklooi met de bussen. My-Toh, ziet er desolaat uit en ik heb er niet zo een goed gevoel over. Bestaat de Mekong Delta nog wel??

We lopen 2 Duitsers tegen het lijf. Stefen en Fabian. begin 30 en waarschijnlijk de grappigste duitsers die er betaan. Niet alleen grappig voor duitse begrippen maar het is een wonderlijk duo met de meest briljante onderkoelde en goed-getimede humor.

We besluiten samen met de Duitsers een boot te huren en 3 dagen op pad te gaan. Het is niet makkelijk om de delta op een goede manier te bereizen. Bij de meeste touristoffices is er een dagtrip met "Honey-bee"en "coconut-candy-factory" als de hoogtepunten, dat klinkt inderdaad zoals het is...

Uiteindelijk een "ïllegale" boot gevonden en lang over de prijs onderhandeld, de volgende dag kunnen we op pad.
We ontkomen de eerste dag (31 december) niet aan de eerder genoemde 2 stops (en inderdaad, OOK ik koop coconut-sugar-candys, coconut shampoo, allebei errug lekker!, en bananenliquer).

Met de Duisters afgesproken dat we eten en drinken meenemen voor O&N, we hebben geen idee waar we terecht komen en of we het fatsoenlijk kunnen vieren.
Ik heb 6 biertjes, chips en water gekocht en had natuurlijk nog de bananlikeur. onze vrienden komen met een doos bier, 2 flessen rum en nog wat klein spul aan...
Gedurende de dag en avond verdwijnt alles toch gestaag.
We hebben een "home-stay"op een klein eilandje, aan de overkant ligt de provincie hoofdstad Vinh-Loh. Douchen en om een uur of zeven gaan we op pad, O&N vieren!
De kapitein haalt ons op en zet ons af in Vin-Lohe. hij slaapt in zijn hangmat en blijft wachten tot
wij terugkomen, Inmiddels blijkt hij wel een erg groot liefhebber van Rijstwijn te zijn en wat instabiel brengt hij ons naar de overkant.

Vin-Loh, een rare stad, moeilijk om een restaurant (dus eten op straat) te vinden. restaurants mijdt iedereen zoveel mogelijk, meestal slecht en je wordt er ziek van.
Het beste wat we kunnen vinden is "hotpot", van oorsprong Chinees en een soort Fondue, niet heel erg lekker. En het wordt helemaal minder als de eieren worden opengemaakt met, hier een absolute lekkernij!, de embryo van een kuiken in de laatste fase er nog in...
We bestellen wel de "veldmuis" maar ook wel en beetje opgelucht, blijkt deze op te zijn.

Een rare avond, we slenteren over straat. Voor niemand hier is het natuurlijk O&N. Toch jammer bijna 23.00 uur en ik ben er altijd zenuwachtig voor...
"Disco"! en verdomt, het is een echte disco!! DWZ de muziek is gewoon goed, er zijn goedkope flessen whiskey (excuus, het is een echte drinkdag geworden maar dat is de schuld van de duitsers..:-))2 engelse meiden en een stuk of 50 Viets.
Het gaat in vietnam toch wel een beetje anders... Op iedere hoek van de (kleine)dansvloer staat een soldaat, ook naast de bar en bij de ingang, 8 in totaal. Waarschijnlijk van de communistische "zeden-en anti-westerse invloeden" afdeling.
De mannen willen alleen maar met ons dansen en springen als gekken op en neer op 20 cm afstand, Fabian is inmiddels iets aangeschoten en schuifelt innig omarmt met een half zo grote vietnamees in korte broek voorbij en Stefen (die wat meer op mannen valt) wordt aan de bar klemgezet door een kortdate Vietnamese die hem bier aan blijft bieden.
Het is zeker geen gay-disco, die bestaan hier niet, maar de mannen gedragen zich op zijn minst eigenaardig en de wc is erg gevaarlijk terrein, ik plas uit pure zelfverdediging over de handen van een paar wel heeel niewsgierige Viets..
Waar zijn al die agenten/soldaten voor!! :-)
(en nee, het zijn geen verklede hard-core-vietgay mannen!) maar echte soldaten.

Aftellen.. 6,5,4,3,2,1,... 2010!
iedereen een heel gezond enzovoort 2010!

Om 01.00 uur gaan de lichten aan en worden we de disco uitgeveegd. Onze kapitein wordt wakker van ons, zoals iedereen weet moeten Duitsers tenslotte zingen na het drinken. In het pikdoner varen we naar de overkant. Niet ongevaarlijk, veel schepen in alle soorten en maten op een grote rivier en een (slaap)dronken kapitein.

Laat opgestaan (hoofdpijn), de kapitein wacht ongeduldig en weer verder met de boot.
Dieper de mekong Delta in, het is fascinerend. Pas de laatste jaren zijn de grote bruggen aangelegd, daarvoor was verkeer beperkt. In de Delta zelf tientallen, honderden, duizenden waterwegen. Giethoorn maar dan heeeel groot. Grote en kleine kanalen, alles gebeurt varend, door, op, over en onder elkaar.

Ik weet dat ik het verhaal kort moet houden, het is een goede keuze 'de Mekong" te doen.
De derde avond nemen we afscheid van de Duitsers, 02.00 op pad, en je raadt het al, we moeten 3 uur later op. met een andere boot naar de beroemde "floating market". Het opstaan lukt wonderbaarlijk genoeg. Ik ben een beetje bang voor vandaag, veel toeristen, en zo klinkt de "floating market"ook.

Maar we gaan erg om 05.00 uit en het is meer dan de moeite waard. honderden schepen groot en klein liggen op verschillende plekken te dobberen. Ze varen langs elkaar, vraag en aanbod, op het water. de boten vormen een kluwe vol met bananen, meloenen, rijst, groenten.

Alles drijft en dobbert, ze liggen niet vast aan de kant. Het is prachtig en ik ben blij dat ik vroeg ben opgestaan. het is spectaculair en uniek om te zien.

de volgende dag weer vroeg op en met de bus naar de grens, een hele, maar dan ook hele echte (bijna) dodenrit. Het verkeer op de grote wegen is al gevaarlijk maar deze chauffeur lijdt aan meer zelfoverschatting dan een bankdirecteuir die zijn bank failliet laat gaan.
echt levensgevaarlijk op volle ramkoers alles en iedereen (ook de andere zelfde soort bussen) inhalend. Het kon dus blijkbaar nog gekker.

Nu in Chau Doc, en zoals meestal, morgen vroeg op. met de boot over de Mekong! 5 uur varen naar Phnom Penh, cambodja.
de mekong is toch wel een rode draad in de hele reis. misschien moet ik inderdaad de 10 grootse rivieren in de wereld maar afzakken ofzo.

De reis is misschien wat minder spannend (sorry), en krijgt deze 2 weken een andere dimensie met de komst van Sally (weer even wennen), maar meer kan ik er niet van maken.

ik ben moe, vroeg naar bed, morgen komen de fotos (hoop ik), en ga zo eerst met sem bellen!!

ps 1) ik kan niet alle reacties beantwoorden, heb niet iedereen zijn/haar email meer. (nieuw email adres)
ps 2) julia, je kan natuurlijk een reactie geven op mijn verslag van Bangkok..., je mag schrijven wat je wilt.. :-) )
pos 3) morgen komen de fotos


Groeten en kussen voor iedereen , en ma je ziet het gaat nog steeds allemaal goed!

Dim