Drukdrukdruk

Het is ongelofelijk hoe druk je kan zijn als student.

school is klaar en afgelopen vrijdag hebben mijn nieuwe homo vriend en ik afscheid gevierd op school.

Cava, taart en blikjes kaas voor iedereen. dat hadden ze nog nooit meegemaakt. We hadden in ons beste spaans een mega gedicht gemaakt voor de leraren/ressen.
waarschijnlijk een beetje erg nederlands en direct qua inhoud. Ze durfden het nauwelijks voor te lezen.

Het ging ook wat ver, leon (mijn vriend) verklaarde tot in detail wat hij met zijn geheime liefde (een van de leraren) zou willen doen, en idem dito voor mijn platonische gevoelens voor de juf.
het was misschien inderdaad een beetje over de top, maar we hebben een onuitwisbare indruk gemaakt denk ik dan maar.

na veel te veel cava konden ze het tovh wel een beetje waarderen denk ik....

Na ons afscheid, benik ik verdwaald in de wijk waar ik al 6 weken dezelfde weg naar school loop. het blijft ook mijzelf verbazen hoe slecht mijn richtingsgevoel is!
Ik heb een uur rondgelopen in 10 dezelfde straatjes en kon onmogelijk de weg terug vinden. Ik wilde de weg wel vragen, maar de ervaring leert dat geen, maar dan ook geen enkele spanjaard mij verstaat!

het is echt verschrikkelijk!. Op een terras haken ze bij: ¨un dople espresso por favor¨¨ al af!

nouja, ik ben tevreden dat id de krant min of meer kan lezen en moet me er maar bij neer leggen dat het nog wel een jaartje studeren is voordat ik me verstaanbaar kan maken!

ik had eigenlijk geen zin om terug te gaan na vorig weekend thuis geweest te zijn, maar het is toch een aardige week geworden.

ik had 2 harmonicas meegenomen om hier een beetje te oefenen en ook dat weer op te pakken.
het ongenoegen van mijn huisgenoten was groot, en mijn duitse huisgenote is toch al niet te genieten kon het slecht waarderen.

Dus dan maar niet oefenen. Afgelopen maandag echter speelde in mijn tweede huis 8de kroeg) een bluesgitarist op straat, (el bluesman, is te vinden op internet denk ik)
Ik heb mijn harmonicas gehaald en ging wat meespelen. vermoedelijk even slecht als mijn spaans.
de eigenaar van de kroeg zette 4 flessen jack op tafel en we hebben van 9 tot 1 uur ¨¨gespeeld¨ uiteindelijk een mega feest geworden met de halve wijk op het terras. Mijn (zwarte) amerikaanse vriend (woont hier al 20 jaar) bleek toch over voldoende slavenbloed te beschikken en kreunde de blues vanuit zijn tenen!
helaas zo dronken als een geit geworden, maar een feest waar tot vandaag nog over wordt negesproken in de kroeg, muy bien.

vanavond treed ik officieel op met jose ´el bluesman´ in bar l´hermite´ in de oude wijk. (ik hoop dat ik het kan vinden....) ik ben er nog nooit geweest maar het moet een van de beroemdst barren in valencia (spreek dus inderdaad uit: Balencia) zijn.

jose leeft van zijn inkomen als straatartiest en het is voor hem een (goed9 betaald optreden. ik doe in zijn tweede set een paar liedjes mee, het is echt niet te geloven dat hij mijn nivo voldoende vindt, maar dat is zijn probleem. ben inmiddels wel weer zenuwachtig aan het worden!

er komen amigos van de kroeg, companeros van school, hellup.

we zijn klaar om 11 uur, maar ik heb jose al vertelt dat we daarna de kroeg op zijn kop gaan zetten, dat is dan weer een talent dat mijn muusicale gebreken compenseert.

veel meer te vertellen heb ik opnieuw niet, en ik moet bovendien vreselijk nodig naar de wc.

esta mi ultima messaje de valencia, hasta luego rapido!