Lekker rijden....

Lua Pra Bang, 06.00 uur. Ik kan de verleiding toch niet weerstaan om naar de (honderden) monnikken te gaan kijken die naar de tempel gaan.
Op iedere straathoek zitten mensen die de rijtjes monnikken rijst en ander voedsel geven, dat gaat in een groot uitgevallen lunchtrommel.
Het is wel degelijk echt, De bevolking doet dat met regelmaat, goed voor hun Karma, en zo komen de monniken aan hun voedsel.
Ik koop "sticky" rice en crackers, dat kan geen kwaad......

Ik heb me ervan overtuigd dat het o.k is om dat als toerist te doen. Ook fotos mogen, maar een beetje van afstand en zittend.Ik geef het op als een 120 kilo zware amerikaan van 2 meter lang ze letterlijk, al filmend, de weg blokkeert...

Terug naar het hotel... we gaan weer touren natuurlijk....!

Ik heb een ijzeren voorraad eten in mijn rugzak, pringles en brood en 1.5 liter water..., mij kan niets gebeuren.

Ik verlaat lua Pra Bang, opnieuw een betoverend stadje!, en ga op pad, eerste doel is Vien-thong. Net buiten de stad is het moeilijk om de afslag te vinden, en de weg vragen blijft telkens weer een belevenis!
uiteindelijk ben ik een half uur bezig en staat er gewoon een bord
Pak-Xeng, een dorpje op mijn route.
Ik had gewoon iets verder moeten rijden.


Het eerste stuk gaat snel een redelijke weg, en langzaam de bergen in.
De eerste "meo" dorpen.
De Meo zijn 250 jaar geleden uit omringende landen gekomen, leven traditioneel alleen hoog op de bergen, in de dalen zijn de boze "phi". Als ze toch naar beneden moeten dan staan ze nooit stil, bang voor de geesten.
Nu begrijp ik ook dat net zoals een paar dagen geleden de wegen uitsluitend over de toppen van de bergen gaan, de enige manier om de dorpen te verbinden!
De weg is smal maar hard en hjet rijden gaat prima in behoorlijk tempo.
De Meo hebben 1 groot nadeel, ze landbouwen volgens "slash en burn" als de berg kaal is wordt er hooguit 1 jaar gezaaid en geoogst. Na een paar jaar is de berg helemaal kaal en verhuist het dorp naar de volgende heuveltop. Ze hebben nog een jaar of 50 te gaan, en dan is het op....

De dorpen zijn weer fascinerend, bijna prehistorie, een enkele brommer, een waterpomp en dat is het.
De hele dag kom ik 4 andere westerlingen tegen. (2 lopend!! en 2 op de motor)
Elk dorp loopt nog steeds uit, de kinderen zwaaien 'Saibaidee, Saibaidee" Het liefst wil je in ieder dorpje stoppen, om alles in je op te nemen, maar dat gaat helaas niet.
Stoppen doe ik wel veel, gewoon ebven kijken en genieten. Bij een paar dorpen hangt er een touwtje over de weg, 2 of 3 volwassenen, meestal 1 met een oud amerikaans M1
geweer over zijn schouder.
er staan altijd 20 kinderen bij. de hele dag wachten totdat er iemand langs komt....
Er moet betaald worden, tussen de 30 en 50 eurocent.
Het is fantastisch, ze lachen, de kinderen maken pret. Het is net de laoitaanse uitvoering van het land van ooit... Ze vinden het prachtig,,
(en als je niet betaald mag je ook doorrijden!!)
vriendelijk, rustig en lachen...!
Wat een leven! (wel vervelend als je naar de dokter moet, je hebt bijvoorbeeld op een bom getrapt..., zometeen meer daarover)

Even buiten een dorpje, ik rijd hooguit 10 km per uur, zwaaien 3 meiden die hout gaan sprokkelen vrolijk, ik zwaai terug, met rechts, en duik prompt een diepe greppel in, redelijk steil omhoog. Meiden lachen, ik lachen, maar ik kom er absdoluut niet uit, gelukkig willen ze met zijn drieeen duwen, hartelijk dank.. (het was trouwens hun schuld...)

In de dorpen rijd ik stapvoets (de enkele lokale auto gaat het liefst planklgas tussen de kippen, geiten varkens en kinderen door)
Deze dag overigens 1 ouwe vrachtwagen tegengekomen.

Ik rijd een dorp uit en geef gas, harde ondergrond, en wil naar de 5e versnelling schakelen.
Een hond steekt over (in heel azie, maar zeker hier, stikt het van de schurfterige, halve zwerfhonden)
Ik kan niets doen behalve zorgen dat ik zelf niet val.
dwars over het arme beest.., stoppen en kijken of er een grote steen ligt...
Dat is echter niet nodig, ongetwijfeld aangeslogen loopt hij "gewoon" door. Ze zijn wel wat gewend denk ik.


Een ander voordeel van over de bergtoppen rijden is dat je geen afslagen hebt! deze dag is er eentje... Die mis ik en ik realiseer het me na een half uur, lekker slim..., terug, maar eind goed al goed tegen 16.00 uur kom ik aan in Vient-Thong!
Net voorat ik het ("moderne") stofdorp binnen rijdt, een groot bord, "hot springs".
Eerst een hotel gevonden, dan weer terug. Een afgedamde beek met buizen door de dam als douches.
Het ziet er niet uit als hotsprings, maar je verbrandt je bijna.
Er staan een stuk of 20 vrouwen in Sarong (daaronder wassen ze zich behendig), mannnen in onderbroek en blote kinderen.
Ik stap van de motor, er wordt zoals altijd hard gelachen om die lange onhandige "Falang", en iedereen gebaart, kom erbij, kom erbij.

Een oud vrouwtje doet de was, en ik krijg een handvol zeeppoeder, ok, alles moet de eerste keer zijn, je gaat er wel lekker van ruiken!!
Ik heb de grootste pret met een stel jochies die niet in het water willen, en iedereen is vrolijk.
Het liefst maak ik een foto, maar doe het (is al vaker gebeurt) bewust niet, zoveel onschuld... nog even houden zo.

Wel pijn in mijn schouder, de motor viel om, en ik probeer hem met rechts "op te vangen", dom. Bijna uit de kom.
(het voordeel is wel dat ik mijn pijnlijke linkerschouder niet meer voel.. :-) )
----------------------------
Volgende dag. Voornamelijk asfalt, ik vind het niet zo erg met die schouder! "Tiger-Country" prachtig door de bossen/jungle.
Ik kom wel zonder benzine te staan
(de motor vreet benzine bij hoge snelheden).
3 huizen langs de weg, geen benzine te koop. (vaak wel in oude colaflessen, maar nu niet)
Ik begrijp dat ik moet wachten, 3 minuten later duikt er een brommertje op, slangetje en ik "krijg" een liter, ik betaal hem 20.000 kip, kan hij er 3 terugkopen.

Ik kom aan in Phonsavan. stinkgat, beroemde "plain of jars", die pak ik dan toevallig mee.

UXO -> van 1965 tot 1975 hebben de amerikanen meer bommen op Laos gegooid dan zij in de hele WOII hebben gebruikt.
Unexploded Ordnance (UXO) is achter gebleven. Onder andere dit gebied is zo heftig gebombardeerd (vaak als "afval") dat een stuk zo groot als utrecht (de provincie) nog steeds zo gezellig is als de oppervlakte van Mars.
ieder week nog 2 slachtoffers (meestal kinderen) van niet ontplofte bommen. Ik koop UXO T-shirts, en doe een stapeltje dollars in de box.
als ik me ooit nog verveel, misschien is bommen ruimen in Laos wel wat! Ik ben tenslotte handig genoeg...

------------------------------
Dag 3. van Phosavan naar (een andere) Vien-thong)
het is gelijk feest, geen weg, die wordt aangelegd. En ik moet een heel eind. er zijn om de paar honderd meter graffmachines bezig, diepe gaten, klei, modder, nagenoeg onbegaanbaar, maar de Honda sleurt me er trouw doorheen. dit duurt een uur of 2 en dan wordt het beter, sommige stukken zijn "klaar".
veel dichte jungle en op de een of andere manier weten oude vrachtwagens zich hier ook een weg te banen, vol met omgehakte bomen, big moeney!
Ik kom aan in than-thon. Een klein-groot dorp, tanken uit een fles en ik vraag de weg, eerst naar Thasi.
wel een heel klein weggetje op de kaart.
Ik ben een uur of 5 aan het rijden en daar zie ik een eenzame fietse... nederlander?
Ja, het is Fred. Hard-fucking-core! doet heel azie op een ouwe fiets, slaapt uitsluitend in een tentje. Geen telefoon, GPS. niks niet.

Fred is 71 jaar!!!. ik weet zeker dat hij toen niet geboren is maar in elkaar is gezet van staaldraad en hondeleer!
hij is al maanden onderweg en heeft het reuze naar zijn zin. Fred, ik hoop dat je dit een keertje leest (ik heb hem het internet adres gegeven). als je ergens wat nodig hebt:
bel 0031 653739439 (of dimgerritse@gmail.com )en ik regel het voor je.

Snel weer verder. houthakkerskamp, de weg vragen. ik ben er niet helemaal zeker van. desolate dorpen (wel nog bewoond) dichte jungle. weinig sporen op de weg/pad
Een half uurtje verder een steile helling omhoog, ik maak eerst een foto, lekker steil denk ik nog...
De helling is van vette rode klei, rul in het midden en 2 duidelijke "tracks" aan de buitenkanten.
In de 2e versnelling, vol gas. 15 meter voor de bocht, terug naar eerste versnelling, maar de Honda trekt het niet meer. (en ik denk dat de noppenbanden vol met klei zitten, en oja, zo goed kan ik nou ook weer niet rijden!:-))ik val en rol een meter oif 10 naar beneden. de motor dwars over de weg.
Benzine stroomt uit de tank. Met heeeeel veel moeite krijg ik de motor weer op zijn wielen. (ligt natuurlijk met het stuur naar beneden, dwars) het is maar een 250 cc, maar wat kan zo een ding zwaar zijn!!!
Lopend naast de uitgeschakelde motor, (2e versnelling) ga ik voorzichtig naar beneden, zeiknat van het zweet.

Gelijk maar weer proberen, aanloop... er gebeurt precies hetzelfde, dit keer lig ik alleen ONDER de motor. Mijn been ligt klem en een soort vastgeprikt in de klei door de bagagedrager. Benzine stroomt eruuit over me heen.

mdusszzz. zoals elke dag vorm ik me nog geen mening, dat doe ik pas als het donker is. sta ik wel of niet onder een warme douche.

Daar lig ik. Met mijn hoofd naar beneden, muurvast. Ik krijg de motor onmogelijk van me af.
Wat nu? Ik blijf nog even rustig liggen, ik kan ook moeilijk iets anders trouwens, en ik bezie de situatie.
vooral van die benzine wordt ik niet vrolijk. mijn been ligt klem, maar "goed" klem, ik heb ook altijd geluk, geen pijn.
ik weet me op mijn rug te draaien en met mijn linker been een goeie steun te vinden tegen de bagagedrager.
Mijn armen kan ik niet gebruiken, maar je hebt gelukkig meer kracht in je been. (links in dit geval :-) ) Heel langzaam kan ik de motor iets lichten en kom ik los.
Nog een keer de motor overeind, het verbaasd me werkelijk dat dta lukt, tegen de helling op.
naar beneden op dezelfde manier. Zeik en zeiknat van zweet en benzine.

ik krijg gelukkig de motor weer aan de praat, wel wat schade en de gashandel blijft continue hangen, lastig.

Ik ga terug, dit heeft geen zin, bovendien weet ik niet wat er na de bocht komt, en het voelt niet helemaal goed.
half uur terugrijden, zelfde houthakkerskamp, ik had toch echt de goede weg leggen ze uit. Ongetwijfeld (achteraf denk ik dat het een nieuw gebuldozerde "weg" was. hakken, buldozeren, verder hakken) want dat was dus het "spoor".
Wegen en paden zijn niet zo "vers" Die hebben hobbels en bobbels en harde ondergrond.

ik kies een ander richting, naar paxan,aan de doorgaande weg naar het zuiden. ca 100 kilometer.
Wel nog door het grootset blubberbad ooit! ( ik ben NIET gevallen) en moet aan Fred denken. Die is dus door deze blubber met zijn fiets gekomen! chapeau!

Ik kom aan op een kruising. Mungh-tuangh, en destudeer de kaart, hiervandaan kan ik ook naar Thasi, en dan naar Vien-thong. het is inmiddels 15.00 uur, en Vient-thong is nog een heeel eind.
achteraf gelukkig dat ik gevallen ben en terug moest. Als ik de kaart nog een keer bekijk had ik Vien-Thong nooit voor donker kunnen halen. de afstanden en kwaliteit van de wegen blijven moeilijk in te schatten.
Dus, lieve moeder, ik heb geluk gehad dat ik gevallen ben!!

Geen problemen verder, beetje moe, voor donker binnen, de motor gratis gerapareerd (had voor alle kinderen in het dorp een wicky gekocht, dus mocht niet betalen)
Donker, onder de KOUDE douche, maar het was een mooi dagje!!
------------------------------
Vandaag 550!! km asfalt naar het zuiden, morgen naar hippie eiland, OF de bergen weer in, even een nachtje over slapen.

Net gegeten, de motor wil alleen niet meer starten, toevallig recht VOOR een (gesloten) honda garage... morgen maar even na laten kijken.

tja, ik heb het zo "kort" mogelijk gehouden! Nog iets meer dan een week en dan komt Julia naar Bangkok! gaaf!


welterusten allemaal, sem en Julia, lekker dromen (LYD) Dim