3.300 meter

Het is hier inderdaad 3.300 meter hoog, 50 % van de inwoners is tebetaan en zo noemen ze zich ook, Tibet ligt nog een stukje verderop, maar het maakt wel nieuwsgierig! Misschien een volgende reis.. (alhoewel Australie op de motor of Z-amerika ook leuk is..)

Dank voor de complimenten over de forografie..., de laatste dagen is het bewolkt dus de kwaliteit nu een stuk minder.

Ma, je ziet maar dat ze zonder mij ook het beste leerbedrijf van NL kunnen worden!!
En voor Kees heb ik ter inspiratie foto's van ijzerhandels, steigers etc bijgevoegd. (Ik hoop dat het plaatsen van de foto's gelukt is, het is hier echt een hele tour de force een goede computer te vinden!!)
Oja, Kees, de fotos kan je (laten) downloaden, misschien in de voltreffer...

Shangri-La (de R wordt ook als L uitgesproken) Op de pleinen in de oude stad (weer erg toeristich) en de nieuwe stad wordt iedere avond ge-volksdanst. Dat is niet voor de toeristen! Jong en oud doen mee, de muziek is prachtig, de zang is met veel hoge keelklanken en lijkt een beetje op de Noord-amerikaanse indianen als ze een regen dans doen ofzo.
het heeft ook hier weer veel weg van Tai-Chi en dansen.
Zingen is sowieso erg populair, wordt overal gedaan.
De Tibetanen hechten sterk aan hun cultuur, en op deze manier blijft die misschien nog (even) bestaan.

Op pad met mijn nieuwe gids Li, een beetje bijdehand maar ok, de tweede dag ontdek ik een soort tweede oor aan de linkerkant van zijn hoofd, dus ik zet hem maar niet op de foto, en het aankijken gaat ook lastiger.

Met hem in de omgeving rondgereden, grote stukken zijn nationaal park hier en we gaan tot 3.600 meter, mooie vergezichten.
De boomgrens ligt ver boven de 4.000 meter, in Europa veel lager, geen idee hoe dat kan. (en wie zong nou ook alweer Shangr-la??)


Groot klooster (900 monniken) bezocht. Foto's maken was helaas bijna niet toegestaan. De monikken zijn allemaal groter en zwaarder dan de gemiddelde bevolking, ze zitten dan ook voornamelijk op hun reet denk ik.

Eten en geld krijgen ze hier in overvloed, boedhisme is nog steeds hot!
behalve eten snuiven ze veel poeder, geen idee wat het is, ik mocht wat proberen, maar kreeg spontaan barstende koppijn.

aan Li gevraagd om wat dorpjes te bekijken, gebasketbald (Dat doen ze hier overal Sem) met de plaatselijke jeugd en lokale famile bezocht. (spontaan aangeklopt, was voor Li ook de eerste keer)

Beneden staan de dieren, boven een groot en kleurrijk huis.
Barstenskoud, verwarmt wordt hier niets, dus in huizen restaurants etc
leg je het bijna af.

de familie eet aan de andere kant van hun ommuurde erf in een klein schuurtje met fornuis.
Gratis lunch met Yak-boter_Thee, het is net zo vet als het klinkt, maar is wel te drinken, Yak kaas en brood.
als supplement wordt een soort gebrand poeder van meel met een eetlepel gegeten.
dat valt niet mee. Ik probeer een (te)grote hap. Je kiept het gortdroge spul in je mond en probeert het door te slikken.
Uit mijn neusgaten komen letterlijk 2 stofwolken en ik stik bijna de moord, de tranen lopen over mijn wangen. Dit tot groot plezier van de familie.
De resten spoel ik weg met de boterthee. rare combinatie. We bedanken ze uitgebreid en mogen absoluut niets betalen.

Overal in het landschap staan pagodes/Stupas. In alle kleuren en maten, opgevrolijkt met vlaggetjes waar gebeden op staan.
Op al deze plekken prevelen de dorpelingen hun gebeden. Op de foto een enorme "bidrol".
oorspronkelijk voor mensen die niet kunnen lezen of schrijven, de gebeden zitten er in en als je ze ronddraait is het ook goed. (veel mensen boven de veertig zijn analfabeet)

Ik ontmoet een aantal chinese meiden. en we spreken s'avonds in de Hue Tong bar af.
Ik vind deze pas heel laat, niemand wist het te vinden.
uiteindelijk ga ik bij de Fire-Place bar naar binnen, tweede verdieping.
De enige volle kroeg, veel zingen en dansen, Ik ga maar in de ruige mannen hoek zitten (foto) bij de "fire-place", tenminste nog een beetje warm.

Ik vraag waar de Hue Tong bar is, het blijkt dan deze kroeg te zijn. Hue Tong betekent dus Fire-Place...

Ondanks dat er overal toeristishe winkeltjes zijn, worden overal nog vuurtjes op straat gestookt met meestal een pot Thee erop.
Modernisering ok, maar oude gewoontes blijven.

Lunchen op het plein. Locale BBQ. Paddestoelen, Yak-vlees, BROCCOLI, en tofu.
Ik waag me aan een soort hamburgertjes, de BBQ dame spreekt geen engels, maar het is in ieder geval geen "knor-knor"
Echt lekker is het niet.
Later legt Li uit dat het samengeperst bloed en ingewanden van de Yak zijn. Mdusszz... T'zijn net Fransen hier, die vreten ook alles. Volgende keer laat ik ze liggen.

de rest is erg lekker, onvoorstelbaar veel chili poeder eroverheen, zorgt voor veel, maar vaste, ontlasting en nogal wat Flatuatie, maar is mee te leven!

Het begint te regenen, donkere (sneeuw) wolken pakken zich samen... Tijd om te gaan. 300 kilometer terug naar Li-Jiang en dan een lokale vlucht ca. 500 km naar het zuiden. Naar Xishuangbana.

Je ziet, geen vreemde avonturen, bijna alles doet het nog. Als je maar onder begeleiding op reis gaat is er niets aan de hand!!

Groeten, uit (bijna) Tibet.

Kus voor Sem en Juul. (en mn moeder natuurlijk!)