tiger leap(ing) gorge

In goed Nederlands. Het ravijn waar de tijger overheen sprong.
Tijgers zijn er allang niet meer in China, maar het ravijn is een befaamde plek in Yunnan.

Mijn gids River brengt me naar het begin van 2 dagen @trekking@, geloof het of niet. Ik ga door de bergen lopen, als dat maar goed gaat.

Ik neem afscheid van River. Hij behoorde tot de Dai minderheid. Mijn nieuw gids is Achu, een jonge vent die tot de 'gsu' behoort. een kleine minderheidsgroep van moslims.
Gidsen: Het lijkt een beetje laf om overal met een gids naar toe te gaan, en dat is het misschien ook, maar voor 2 weken China (Yunnan provincie) is het reuze effectief, Je kan hier prima zelf reizen alleen verlies je een hoop tijd (dagen) met het regelen van buskaartjes etc. Inmiddels heb ik een klein aantal westerlingen ontmoet die al weken/maanden rondreizen en het blijkt dat ik al meer van China afweet dan zij.

De gidsen spreken redelijk engels en (politieke) onderwerpen zijn allemaal mogelijk, ik krijg zo een redelijk helder beeld van (dit deel) van China, wat ze bezighoud en hoe en wat ze denken. Ik heb in totaal 4 verschillende gidsen, telkens van een minderheidsgroep die in de betreffende streek woont, het maakt het wel een hele goede reis!
(Wat is China overigens achterlijk groot, als ik op de kaart kijk, blijkt dat je maar een mini gedeelte van China bereist, een soort Kamerik bezoeken terwijl je denkt heel Europa te doen)

Het begin van de 'trektocht', Achu voorop, en ik alleen ondergoed en tandenborstel voor 2 overnachtingen bij me.
Chinezen zijn absoluut 'schoon' maar hij heeft niets bij zich, ik denk erover om hem dan maar mijn kleine grugzak te laten dragen, maar beoordeel dat toch als iets te coloniaal..

Zere achilles, stijve rug (bedden zijn zonder uitzondering knetterhard)
en op pad, we stijgen van 1800 tot 2500 meter.
Het is een bekende, toeristische, route maar in het laagseizoen (het is herfst, ook hier) maximaal een stuk of 20 westerlingen die meestal met gids de tocht doen, dus rustig.

Het is bijna net echt klimmen en niet helemaal ongevaarlijk (geen zorgen ma, ik doe voorzichtig) zeker 2 doden per jaar op deze route.
Spectaculaire paden, uitzichten etc etc.
Ik vind het leuk.. (echt, Pijntjes loop ik eruit, en het is moeilijk voorstelbaar dat tot 30 jaar geleden dit het enige pad was voor een aantal dorpen.
in totaal 22 km over smalle, steile rotspaadjes. Alle transport ging hier op de rug, of als je voldoende geld had, per paard overheen.

Pas echt onvoorstelbaar zijn de veranderingen die met de snelheid van het licht gaan. Mijn vorige gids River zag 15 jaar geleden voor het eerst een westerling in zijn dorpje. twee bebaarde backpackers op een fiets. Er was geen televisie, electriciteit. Hij had nog nooit een afbeelding van een westerling gezien. Het dorp sloot zich op in hun huizen, het duurde uren voordat ze naar buiten durfde. Ze hadden echt geen idee wat er gebeurde, de BP'ers hadden van mars kunnen komen!

Nieuw steden met 200.000 inwoners worden in 4 jaar uit de grond gestampt en de grootste stad (stedelijke regio) ligt in Noord China en telt 100 mln! inwoners.
Yunnan is pas laat ontsloten, de paar grote wegen zijn goed en nog doodstil, autobezit is hier nog bijna ondenkbaar.


Maar goed, achter Achu aan, conditie valt niet tegen. Ik tel de bochten, want er zijn '28bends' heb ik in de lonely planet gelezen.
We stijgen flink, en ik word toch wat moe.

'zo' zegt Achu', na een uurtje flinke klimmen. 'now the 28 bends begin'. Fijn.
Het weer is super, elke dag zon,een graad of twintig, in de avond rond het vriespunt.

T-house, een guesthouse (GH) halverwege. het zou bijna als romantisch betitekld kunnen worden. Zoals (bijna) altijd super eten. (serieus het eten is geweldig, groenten, fruit in overvloed en vers)

voor het eerst een zacht bed, lekker.
wel een koude douche... Yep 'hardcore-BP-en)

De volgende ochtend om 9 uur op pad, we gaan veel sneller dan wat hij gewend is en het is voornamelijk (steil) dalen.

Tijd voor een plas, ik doe mijn riem los, camera die eraan hangt valt eraf en rolt naar bendeden, een meter of 10.

Goede raad is.... Het is niet angstig steil maar toch, De camera wordt door stevig uitziende bosjes gered. Achu wil hem halen, maar ik doe vlug denkwerk en ik beslis het zelf te doen. De bosjes zien er stevig genoeg uit, en ik heb liever dat hij hulp moet halen (zijn mobiel doet het in de bergen) dan ik.

Met een zeer lichte tot matige doodsverachting (vond ikzelf) zonder problemen mijn camera opgehaald.
Tja, heb ik geinvesteerd in mijn eerste 'bijna serieuze camera' EN weet inmiddels hoe ik de plaatjes moet uploaden, dan laat ik hem echt niet zomaar liggen...

Lunch in Tina's GH,(einde van 2 dagen, 22 km lopen) waar we ook slapen (deze gidsen regelen zelf hun slaapplaats, dus wel alleen op mijn kamer)
Dan het 'echte' werk. 500 meter steil naar beneden het ravijn in. over een paadje waarvan iedere inspectie in Nederland een definitief hek voor had gezet.
Op naar de rots in het midden van de rivier, waar volgens de legende de tijger over sprong.

hier redelijk wat chinese toeristen die het pad relatief druk maken.
Na 2 kilometer, (500 meter dalen, dus gemiddeld 25%) spectaculair en (ook al staat het water laag) een indrukwekkend donderende rivier.

Wat foto's gemaakt (Ik ga ze zometeen proberen te plaatsen) en we nemen een ander pad omhoog.

Oud vrouwtje bij een bord. 'Please pay before using the path, we make and securse the ladders ourselve'..

Ik kijk Achu aan: 'ladders, hoe steil gaan we omhoog?'..
Dat blijkt somst letterlijk loodrecht te zijn, over zelfgefrabiceerde ladders van betonstaal die min of meer in de rotsen zijn vastgezet. Het begin is niet herkenbaar als pad en is van rots naar rots ' springen', onderweg ook niet teveel over het randje kijken, echt afgrijselijk diep, en recht naar beneden. (pad is gelukkig wel altijd minimaal 90 cm breed....)

Een paar groepen chinezen, op foute schoenen, met verkeerde conditie en bijna in pak maakt de klim ook.

Verschillende worden omhooggedragen door strategisch geplaatste dragers (lokale taaie mannetjes, die je voor 150Yuan omhoogdragen in een ouderwetse draagstoel, echt waanzinnig op dit pad.)

kortom, elk jaar ook hier weer wat ongevalletjes, arbeids- en andere inspecties bij ons zouden volledig hysterisch worden.
Na een uurtje klimmen weer veilig boven. Wel slecht gegeten maar vooruuit, het kan verkeren.

in de ochtend over de nieuwe weg terur. Pas sinds een jaar of zeven aangelegd en er wordt overal aan gewerkt, wat ook weer bijzondere situaties geeft.
Op een bepaalde plek besluit de taxi niet verder te gaan. Door erosie knallen stenen zo groot als een tennisbal naar beneden over de weg, hij wil zijn auto niet beschadigen.
wel makkelijk een gids,Achu regelt een andere auro die aan de andere kant klaarstaat. We moeten wel 100 meter langs de kannonade van stenen lopen, en ontwijken er een paar die met een vervaarlijke snelheid op ons af gedenderd komen. Yep, ze zijn erg zuinig op hun auto!!
------------------------------------

Alles goed hier, zometeen weer verder naar Shangri-la (van wie was dat k-liedje nou ook alweer??)
Dichtbij Tibet, nieuwe gids uit de Tibetaanse bevolking die daar woont. (deze streek maakte rond het jaar 1300 deel uit van het Tibetaanse keizerrijk)

Kees alvast succes met de 'Rhonda'!.
Ma succes met de doop, en wel een beetje fatsoenlijke champagne gebruiken svp...

Kus voor de kids, gisteren voor het eerst gebeld, julia keek gelukkig TV, dus dat was niet te lang...
(Love you no less)

groeten,