Van alles wat

Spreek Xishuanbanna uit als ChisjoenbannA :-)

De laatste dag in Shangrila Fatboy bijgewerkt, om 13.00 uur wordt ik door Li (met dat tweede oor ) opgehaald.

Ik neem afscheid van de meiden van het hotel en we stappen in. 250 km terug naar Li-jiang. Een reis om nooit te vergeten...
Chinezen (Aziaten in het algemeen)kunnen absoluut geen auto rijden. het liefst in de 5e versnelling, of we nou stijgen of dalen, maakt niet uit.
De dagen in Shangrila heb ik met Li rondgereden, maar meestal zo langzaam, dat ik zo nu en dan een stukje naast de auto meeliep om de benen te strekken.
En we gingen meestal omhoog, in z'n 5 natuurlijk, dus dat gaat tergend langzaam en er kan weinig gebeuren. Behalve bij het inhalen dan, kromme tenen, met een slakkegang een truck inhalen, bochten of geen bochten.

terug is het dalen. We komen van 3.300 meter en gaan naar 1700 meter.
Li daalt inderdaad in zijn 5, de weg is goed, maar het regent en er ligt veel modder op de weg.

Het meeste transport bestaat uit vrachtwagens die stenen, gruis, zand en grond transporten. Bouwen en bouwen is waar ze druk mee zijn. Dit heeft wel als gevolg veel rotsblokken zand en modder op de weg, want we doen de vrachtwagens zo vol mogelijk, en dan nog een beetje extra erop.

Maargoed Li naar beneden, snelheden tot 120 km! per uur op scherpe bochten af, adviessnelheid 40 km. De bochten zijn spekglad, bijsturen remmen, schuiven. Het zweet staat in mijn handen.
Ik vraag Li of hij wel eens sneller dan 80 km (max snelheid hier) rijdt. Nee, nooit. Er zijn veel controles en de boetes zijn hoog.

Ik realiseer me dat hij geen flauw benul heeft dat hij zo fucking hard rijdt!!! Dat maakt het alleen maar erger!!
Inhalen wordt nu helemaal een nachtmerrie, voor de bochten met een noodsnelheid, bijremmen, alles in zijn 5. Wow, tegenliggers, het scheelt echt helemaal niks!
Ik schijt echt in mijn broek.
Ik vertel hem dan ook dat ik naar de wc moet. Die heb je hier overal langs de wegen.
voor 7.5 eurocent mag je je uitleven, diep ademhalen en niet om je heen kijken.

ik ga terug naar de auto en haal mijn rugzak eruit, dan het vliegtuig maar missen.
Li, begrijpt er niets van, ik leg hem uit dat we allemaal een keertje dood gaan, maar vandaag niet.
we bakkeleien wat, ik stap weer in.
Het gaat marginaal beter, maar de paardelul heeft echt geen benul hoe je een auto moet besturen....

Pfffft, de bergen gehad, tempo weer slakkegang, ik zal nooit meer klagen als er te langzaam wordt gereden!

Vliegveld, net nieuw. De wc's weer, uuhhm, Chinees.
er is in ieder geval 1 maatschappij die je niet moet nemen in China. "Lucky air". Echt waar, zo heet de maatschappij.
Je begrijpt, ik vlieg met vlucht 8L6699. De L staat voor "Lucky air"

In de hal een balie met bord "Aviation Life Insurance". fuck dat zal niet helpen:-)

Gloednieuwe Boeing 737-300. Ramvol met chinezen en ik.
vlucht gaat goed, 50 minuten later in "Banna"
Mr. Lee, dit keer. Een alleraardigst ventje, ik denk dattie homo is maar het zelf nog niet weet, maar slecht te verstaan.

10 Minuutjes naar de binnenstad. Hotel met 0 sterren (tot nu toe meestal eentje:-))

Lakens zijn schoon, heet water, afgetrapte badkamer die ik gezellig deel met een familie nijvere kakkerlakken.
de lakens zijn schoon, best.
De stad in, heet eten bij een stalletje. het is nu een graad of 25, lekker.
Onder de palmbonen staan 50 bedden met evenzoveel masseurs, hier durg ik me wel te laten masseren. 20 Yuan en voeten en benen zijn weer als nieuw. Op de achtergrond 9fijne) lokale muziek en op het plein zijn zeker 400 mensen aan het (volks) dansen. Lekker zo!


De volgende dag een kilometer of 40 de stad uit, markten en lokale families bezocht, en wandeling langs, hoera, de mekong!! het water staat laag, en op de vruchtbare gebieden langs het water wordt alles verbouwd wat je je maar kan indenken.
Pepers, bonen, broccoli!!, tomaten, the works.
De wandeling blijkt een kilometer of 7 zware akkers, obstakels in de vorm van strkdammen, klimmen en klauteren. Uiteindelijk de moeite waard.
Hele families aan het werk. In totaal 1 tractor gezien, het gaat hier nog met het handje,
De mekong en de groene bergen zijn prachtig, wel bewolkt, dus mindere foto's.
binnenkort wordt een groot deel van de boeren van het land geschopt, er komt een golf-resort... Tja vooruitgang...
de (grote) minderheidsgroep hier, Dai, vindt dat natuurlijk niet leuk, maar protesteren is ondenkbaar.

We worden opgepikt en rijden door onafzienbare baneneplantages. Deja-vu, mijn carriere begon tenslotte als bananenplukker in Israel.
Onderweg resaurant, het lokale voedsel is weer prima, maar een gebakken vis, kop en staart en alles, eten met stokjes blijft een heikele onderneming.
De flessen zelfgestookte rijstwijn (57%) komen op tafel, het eten is al zo verschrikkelijk scherp hier dat je echt in de fik staat, en de wijn maakt het niet beter.
Het wordt gezellig en het halve dorp schuift aan.

Ik wordt weer vroeg opgepikt, wat markten bezocht, tja toeristischer kan het niet maar het blijft fascinerend hier.
En een korte wandeling door het laatste stukje regenwoud, formaat postzegel.
Voor de eerste keer, en wat is het goddomme indrukwekkend.
Het is echt het laatste stukje hier, een gebied zo groot als Noord en Zuidhollend bij elkaar is gesloopt en betaat uitsluiten uit rubber bomen. (het witte goud wordt het hier genoemd) het lijkt groen maar is natuurlijk een drama.
(Maar je kan er weinig van zeggen, rond 1900 werd het laatste stukje oerbos in Nederland onder luid gejuich omgehakt...)
Jammer blijft het.

Markt,lokale familie, heeeel heeel heet eten en terug over de nieuse snelweg die naar Thailand en Laos gaat.(wel nog een verwaald varken en fietsers op de werg natuurlijk)

Vandaag een "vrije" dag. De stad is hier modern, verkeer nog rustig, anders dan in Vietnam. Hier WEL uitkijken met oversteken. Ze rijden absoluut door.
Het verkeer is echter zo langzaam (20 km in de 5e versnelling) Dat het waarschijnlijk geen botsing wordt, maar dat ze je omver geduwen...
Ik blijf met mijn 2 meter (inclusief schoenen) overal een bezienswaardigheid, iedereen draait zich om, er wordt gelachen en hevig gediscussieerd. En ik moet met deze en geen op de foto. een voordeel met oversteken, want voor mij stoppen ze wel.
Zoals gezegd, de stad is modern, hele straten met alleen maar 'mobiele telefoon winkels'. Ik tel er op 1 stuk 42 naast elkaar.
achter de moderne straten weer stukken oude bebouwing en de kleurrijke markten. Goedgevulde sope voor 50 cent. het zweet gutst weer over mijn kop, heet.

Mensen zijn vriendelijk, wisselgeld komt keurig en voor 5 yuan (50 cent)
heb je 2 bananen, een appel, pannekoek met honing en een fles water.
Engels spreekt niemand, vandaar dat ze waarschijnlijk nog zo eerlijk zijn.

Voor het eerst een stamkroeg. Eigenwijze stink fransman, maar zijn hamburges en ezel-stoofpot zijn erg lekker.
Ik eet me rot, masar ben zeker al 5 kilo afgevallen. Nu aan het bij-eten met veel vlees en dubbele maaltijden in de avond.

Om de hoek "blind-massage" Ik informeer een beetje argwanend wat dat voor moet stellen... Gisteren geweest, het is dus een zaaltje op twee-hoog-achter, met uitsluitend blinde, hoog opgeleide masseurs (3 jaar studie)voor 60 Yuan, anderhalf uur, ik bern weer als nieuw, vandaag nog maar een keertje... Ik ben echt weer als nieuw!

Morgen vroeg op, met de boot over de mekong naar Laos! Eerst aan land in thailand, dan 60km met de bus, en dan oversteken naar Laos, en weer zonder gidsen, lekker. ik heb er zin in!!

kussen voor iedereen. De kids mail ik nog apart.
Ik ga weer proberen fotos te plaatsen, het blijft tocheen avontuur!

Inmiddels 2 dagen mijn paspoort kwijt!! Maar vannochtend weer gevonden, had um ingeleverd bij het hotel, hebben een mooie kluis en is betrouwbaar. ik was het alleen zelf even vergeten, was nog niet in paniek, maar het zat er aan te komen...


De eerste foto (hoop ik) Is van offering en kaarsjes in een boedhistische tempel hier. Eergisteren gedaan voor JT zijn moeder, drama, sterkte!

Dim