het is weer zover.. en afscheid van mijn geliefde

Maar dat komt zo wel.


Dinsdag verder met de PADI cursus, knoeien in het zwembad en alle handelingen oefenen.
Echt opgewonden word ik er nog niet van (zoals Dees al schreef, daar moet je doorheen) En al helemaal niet als je ziet wat er eigenlijk zweeft in een binnenbad, fucking hell, meer huidschilfers dan een ouwe olifant en meer haren dan een kameel in een jaar verliest, ik ga nooit meer zwemmen!

Woensdag is de grote dag! Duiken in de oceaan. Ik heb alleen de pech om dinsdagavond tegen Jeroen aan te lopen. Jeroen is de eigenaar van de duikschool, (40 man personeel) en is als links activist 30 jaar geleden naar NZ gegaan om zijn dienstplicht te ontlopen.
Met een paar vrienden van hem eten en drinken we nogal wat (hij weet dat ik moet duiken, dus dat zal wel in orde zijn)

Jeroen heeft het wel goed gedaan en zijn duikschool is een mooi bedrijf (Andre had gelijk, Nederlander inderdaad). Vooral de 2 oorlogsschepen die hij voor 1 doller van de marine heeft gekocht (waarvan 1 fregat van 130 meter) En die hij heeft laten afzinken om een nieuw rif te vormen zijn prachtige verhslen.

Ik weet me te beheersen en duik om 23.00 mijn bed in.

De volgende ochtend komt het zonnetje voorzichtig door en we stappen met een man of 25 aan boord van 1 van zijn schepen.

De eerste duik. Ik heb een hoop problemen om mijn oren te laten ploppen, (zoals in de bergen, maar dan andersom) maar uiteindelijk op 11 meter diepte aangekomen is het een stukje zwemmen.

Het is wel aardig, maar kan mijn broek nog niet helemaal doen bollen.
(waar heb jij overigens die woorden geleerd Sem???)

Wel veel vis, een paar pijlstaartroggen en een lagere school met Red Snapper, of wat daar op lijkt.

Ik vind het een behoorlijk gedoe, koud (ondanks wetsuit en zee van 20 graden)en ben niet zo visserig denk ik.
Ook nog steeds niet helemaal lekker met mijn rechter oor, moet veel "clearen" zoals dat heet.
Na een minuut of 50 zijn we weer boven, en een beetje pijnlijk oor. Zonder al te veel bezwaar laat ik de middagduik voor wat het is en ga lekker op het dek liggen, ook geen straf.

Morgen is er een andere groep, dan nog maar een keer proberen. S'avonds toch wel theorie examen gedaan, dat ging goed.

Het is woensdagavond en vrijdag is een vrije dag in NZ. Prima....

Vrije dag? vrije dag? Voor iedereen? Ja voor iedereen!!! Fuck dat is lekker, dan zou ik PH gaan "krstten".
Wat nu??

Ik check mijn mail en er is inderdaad bericht. Mijn vriend Shawn in het wharehouse was de vrije dag blijkbaar vergeten en ze zijn dan inderdaad gesloten, Het moet donderdochtend (vandaag dus) om 07.00 gebeuren.
(Jeroen en anderen bieden wel aan het allemaal voor met doen, en ik vertrouw hun blind, maar het is al uitzondelijk wat er allemaal gebeurt, dus het moet echt vandaag)

Sheit! het is al schemer en het is 200 kilometr, waarvan 150 km bergen, heuvels en enkelbaans EN regenwolken, daar zit ik niet op te wachten.

Afgezien dat ik niet verder kan duiken (geen drama)zie ik tegen de rit en het kratten op.

Het "wharehouse" waar mijn krat hopelijk nog is behoorlijk chaotisch. 17 (ik heb het nagevraagd) heftucks die als Jos Verstappen (inclusief zijn vele aanrijdeingen) scheuren, 50 vrachtwagens die geladen willen worden, en schreeuwende chauffeurs.

Het lijkt nog het meest op een logistieke operatie vlak achter het front van een terugtrekkend leger, en daartussen moet ik mijn Paarse vriendin zelf gaan kratten...
Ik beschouw het maar als "la (le) grande finale..."

Het is rond 20.00 uur en ik heb mijn rugzak op de motor gebonden (kon alleen mijn telefoon niet vinden, die blijkt later in mijn goed gevulde toilettas te zitten)
en begin aan de rit.

Ik waag het erop en vertrek zonder regenpak, de eesrte 30 km door de bergen met schemer gaan goed. Dan een stukje wat minder bochtig, het wordt nu donker en de eerste spetters vallen.
Rijden? motel? rijden? Fuck, ik heb Auckland vanavond in mijn kop, weet niet hoe het weer om 4 uur s'ochtends is (ik moet er om 07.00 uur zijn) dus ik zoek een pompstation.

Geen BP te bekennen dat wordt een Mobil. Tanken, regenpak aan en koffie.
Dat is een groot woord, ze hebben alleen verwarmde blikjes met de ranzigste bruine substantie, afgezien van diaree dan (maar zelfs daar twijfel ik aan, )die op koffie lijkt.
Ik giet het gloeind heet naar binnen, want we moeten nog even.

Pikdonker, zo nu en dan een tegenligger met groot licht, inclusief de grote vrachtwagens, en een zwarte weg met veel gerepareerd wegdek. (geen gaten gelukkig)
Groot licht gaat redelijk, maar met dimlicht is het zich echt beperkt.
Nat, maar de regen valt mee. heuvels en bochten tot adviessnelheid 35 km/u. Als dat maar goed gaat.

Soms overgeconcentreerd, soms wat onzeker sturen we door, het gaat niet slecht maar een superieur rijdende biker ben ik zeker niet.

Toch heb ik wel zin in deze rit, het is op het spannende af... (beetje overdrijven mag op mijn laatse rit)

Zonder brokken (door de pikzwarte nacht soms een beetje dromerig zelfs, niet handig) de laatste 40 km.

De weg is 4-baans geworden en zowel links, in het midden en rechts van de rijbanen zijn reflectoren aangebrach Ik rijd bijna alleen en het effect is bijna hallucinerend, toch wel wat moe na een lange dag zon en water, en afgekoeld door de regen.

We gaan opeens een keihard wit verlichte tunnel in die ik niet aan zag komen, daarna een helblauw verlicht stuk weg voor de TOL cameras... (motoren gratis, dat dan weer wel)

Een vreemd effect! Ik ben even bang dat ik stiekem toch verongelukt ben en dat dit de toegangsweg is naar onze Opperbiker...

Dat blijkt weer mee te vallen, laatse heuvel over en daar is Auckland

De nieuwe mega brug over de baai (beetje Golden gate gevoel, 3 jaar geleden harleys gehuurd met Ynze, daar is het allemaal begonnen!!, dus het is allemaal een beetje zijn schuld!)

Auckland binnenstad, NOMAD backpackers. Een prima kamer, maar een bar gevuld met 18-22 jarigen die zich allemaal volldig van de kaart drinken, ik neem een watertje en ga slapen, 05.55 op!!

De wekker gaat, pfft, eruit dan maar, PH moet ingepakt worden.

Op de (bewaakte!) parkeerplaats blijken 2 autos vlak bij de motor hun ruiten te missen,,, Ik heb gelukkig niets,

Starten, lopen (ze doet het geweldig) wel wat veel rook, en de "1" richting zuid vinden.
Ik rijd half-slaperig en neem "noord"
Daar gaan we weer..., dezelfde megabrug over, wel weer kicken overigens zo vroeg in de moregn over de baai, en de foute kant op.

Hoeveel energie zou ik hebben als e.e.a de eerste keer goed zou gaan?
Zo zou ik me af kunnen vragen, maar doe dat lekker niet...

Keren, dezelfde brug weer over en bijna op tijd (07.15) weet ik het wharehouse op een groot industrieterrein te vinden.

Serene rust........ blijkbaar heel lang weekend, en ik ben bijna alleen....
Goed begin!

Het is ongeloofelijk, ik ga stapje voor stapje, in alle rust aan het werk en krijg PH op de pallet (vvor de zekerheid rijd ik wel de richting van dezelfde stapel banden op, (het blijken overigens Good Year en geen BF Goodrichr banden te zijn) "timmer haar in" met bokken, blokken en wiggen en breng 4 spanbansden aan. onwrikbaar!! een huzarenstuk, het is echt niet te geloven. Ik hyperventileer er bijna van!

De motor past op de cntmtr nauwkeurig op de pallet, ze staat exact binnen de buitenmaat.
Ik zet de kist weer in elkaar, alles in 1 keer goed!! (eerst passen, dan kijken, dan proberen etc etc.)

Om haar kist te sluiten (het klinkt zoals het is...) heb ik hulp nodig, de deksel is alleen pleitte.

Shawn belooft me dat hij dat gaat regelen "no worries mate" en hij brengt me naar de trein (buitengewoon onoogelijk peronnetje) en ik neem voor 3.80 dollar een kaartje naar het centrum, de goedkoopste rit tot nu toe.

Ik laat mijn adres bij Shawn achter en neem afscheid (als iedereen op komt draven die mijn adres heeft word ik niet goed.....
maar ik heb zo hier en daar wel wat schulden uitstaan :-) )

Ik ben inmiddels downtown, bedroefd en depressief zoals iedereen begrijpt na mijn afscheid van haar.

Vanavond misschien met Duan op pad, morgenochtend pikt hij mij op, zo heeft hij beloofd, zijn broer is Tattoo artiest en het is wel tijd om het bijna laatste plekje op mijn voet (links) te vullen.

Dit was het bijna, misschien (over)morgen nog een laatste bericht.

Het was fijn.

Dim