Rugpijn

Jazeker, eindelijk is het zover! Gisteren heb ik ongeveer 60 km door de laatse heuvels van Zuid eiland gereden, met de sterkste tegenwind tot nu toe, Nou waait het hier altijd, en voornamelijk uit de kant die je niet wilt!!

Maar gisteren ging het echt hard, strakblauwe lucht maar ik moest me ernstig vasthouden anders ging ik van de motor af. En tempo houden. Als je toch al als aangeschoten wild over de weg zwalkt wil je niet ingehaald worden, maar goed, dat terzijde.

Ik verlaat Wellington. De "1" op. De eerste 150 kilometer zijn erg druk, tweebaans zoals overal en door veel troosteloze dorpjes. Ghosttowns avant la lettre! (mdusszz)

Ik voel me een beetje melancholiek, pijn in mijn donder en een kilometer of 500 voor de boeg.

hET GAAT BETER NA MIJN ONTBIJT BIJ DE bp. dE wILD bEAN COFFE IS EEN MUST, EN ZE HEBBEN ER FRUIT, YOGHURT en MUESLI, KIJK DAAR KANP JE VAN OP!
(oeps Caps Lock)

het wordt rustiger op de weg, een graadje of 28 en het landschap wordt weer wat mooier, maar haalt het niet bij Zuid.

Ik herken een aantal punten en wil blokken van 160 km rijden (100 mijl op de teller, vandaar)
Ik heb de teller op 90 mijl en twijfel.., nog even door of stoppen bij de volgende BP (ik ruik de koffie al)Een goede keus naar later blijkt.

Ik stop en gooi de tank vol. De benzineprijs is overigens al 15 dollarcent gestegen sinds ik hier ben, als dat maar goed gaat.
ik doe wat strekoefeningen om mijn rug te kraken en stap weer op.

Ik rijd goed, dat weet ik zeker, maar herken niets van het landschap,het is woestijnachtig, heet, bloedheet en onafzienbaar. Heb ik dat op de heenweg dan allemaal in het donker gereden? vast niet. In de verte een enorme berg met nog veel sneeuw, of een gletsjer, op de top. Ik begrijp er niets van.

De omgeving is indrukwekkend, een brede weg en heuvels van 200 meter hoog. Fijne, hele fijne bochten. er is wat verkeer en het is lekker inhalen, vaak door het midden bij tegenliggend verkeer,
De auto voor je gaat naar links, tegenligger wijkt uit, de opperbiker is alom!
Ik ben er nog niet precies uit hoe de 3-baans wegen werken. Als de andere kant mag inhalen (en dus twee banen ter beschikking heeft) staat er aan hun kant een dikken gele streep, logisch, maar het vreemde is dat er dan aan mijn kant onderbroken witte strepen staan!
mijn conclusie is dat je dan toch in mag halen, zolang er maar geen "dubelle" tegenliggers zijn.
dat doe ik dan ook met alure, al zeg ik het zelf, maar ik ben dan ook de enige die het doet.

Ik neem opnieuw een paar fotos. zoals ik al zei, het voelt als woesstijn, groot als een woestijn, (later blijkt dat dit de "desert-highway wordt genoemd) maar wel begroeid met laag struikgewas.
Het terrein is doorsneden met diepe canypns en daar is het weer haarspelden naar beneden en naar boven.

Het asfalt is al zacht, maar op de steile stukken hebben ze net nieuw asfaltgelegd (boterzacht) en een laag steentjes gestrooid. Het is nu echt voorzichtig rijden, zeker als in een steile bocht naar beneden net een auto op een oplegger wordt gesleept die de vangrail heeft getest)

Het is strakblauw, weinig wind en we zijn lekker samen, ik streel zo nu en dan haar paarse flanken.

140 kilometer lang is de weg, zonder tankstation! Dankjewel BP voor de goede timing, en denk godver nou eens een beetje commercieel zet een bord "last petrol for the next 140 km" in de tuin.
Stumpers....

Ik rij langs het meer van Taupo, en daar herken ik de weg weer, toch weet ik zeker dat ik NIET door de woestijn ben gekomen! Het leven is vol raadsels en ik ga zeker deze niet oplossen.

Ik vraag hoever het nog naar Hamilton is, daar wil ik overnachten. op de kaart schat ik 225 km, het is 16.00 uur, dus dat komt mooi uit.
Taupo is een groot vakantiedorp, maar alweer net zo troosteloos als de rest, wat een narigheid maken ze er hier van!

Hamilton 140 KM! Dat valt mee, we geven gas en het wordt weer drukker, veel boten op de weg (al eerder vermeld) en bussen. Lekker inhalen, vanavond ga ik je bougies weer eens verwennen!!

Hamilton, ik zeg er niets meer over..., ik parkeer voor het volste terras en schuif aan bij Mieke en Milou uit Nederland, ik schat mijn financiele situatie in, de een krijgt een colaatje, de ander een biertje.

Bset gezellig, zij gaan morgen naar auckland, ik ook, en daarna door naar India en Nepal. Ik vind het Cool.

Nadat ze mij op 35 hebben geschat (Ze hadden het over ouwe lullen van rond de 45, toen ik ingreep) beloon ik ze met nog een drankje, maar dan andersom.

Het is inmiddels half 8, ik heb honger en zij haast (ze moeten tenslotte nog naar India)

Onderdak bij "the best rooms in town".
Ik wil dat best geloven, maar dan vrees ik voor de rest van de accomodatie in dit dorp.

de douche is goed, de TomYam soup minder dan die van Ed, maar ik doe het ermee.

10 uur, hoogste tijd. 550 km gereden en eerst een plekje zoeken om aan te gaan hangen. (om mijn rug te kraken)

Dan weer een lange nacht maken

Werk ze allemaal!