motorcycle Diaries

In Cuba heb ik het boek gekocht (now a major motion picture...)

Ernesto (che voor zijn vrienden) is op zoek naar de vrijheid. het is wat pretentieus om Che, vrijheid en ondergetekende in een adem te noemen, maar ja.......

Over gisteren nog even. Ik had dus een aantal van die scherpe bochten gehad (een glijer is niet uitgesloten) en stierf van de kou.Ik had al gemeld dat ik de showroom van die HD dealer bijna was binnengereden, dus ik ginge verstandig doen. Ik heb alleen die spijkerbroek bij me (smerig en onder de vliegen, vet vuil en andere zaken, dus gisteravond nog snel een bonte was gedraaid in het BP (backpackers) hotel)
Dus ik heb het besluit genomen om een goeie broek te kopen. Ja ik weet het, zoveel verstandigheid klinkt vreemd, maar dessalniettemin, ik naar de HD dealer.
Zie een mooie leren broek hangen.
Ik realiseer me dat als je ewen BP "hotel" binnenloopt met een mouwloos T-shirt (sorry Julia) een leren broek EN je bent 45 dat daar brokken van komen.
Ik kies voor een kevlar broek met kniestukken, dijbeschermers, de hele rambam.
het is inmiddels een uur of 10, de pizza is niet gelukt (italiaan ZONDER pizza) en ga nog even naar de dicso onder het BP hotel.
Maak een praatje met de bouncer, en zeg dat ik het niet vertrouw of het wel gezellig is, omdat te bewijzen mag ik gratis naar binnen van hem. Altijd
11 uur bedtijd, vroeg weer op, de wekker gaat om 6
uur... pffft, rekken en strekken want die rug van mij voelt aan als die van de ezel van sancho pnchez.
Ik haal de motor op in de parkeergarage, kut geld vergeten en de boot gaat al snel, moet ik 10 minuten teruglopen... Ik leg de situatuie uit aan de parkeerkiwi en mag de motor meenemen.
Starten , en...... Horten stote, steigeren als het paard van Sinterklaass en backfire en klappen alsof het laatse oordeel is gekomen.
... Slecht gevoel.
Ik hort en stoot naar de boot, goede raad is duur , of je faxt marcel, een van de twee...
Bericht komt terug: "bougies schoon maken"
De boottovht duurt een uur of 4. De bike moet je zelf insnoeren met sjorbanden, ik wordt door een paar kiwis geholpen en krijg gelijk het adres om bij hen langs te komen, zijn vrouw kan goed koen... We zullen zien :-)
Aankomst op Zuid-eileand, Het laatse uur gaat tussen smalle doorgangen, eilandjes door, en een fjord in, spectaculair.

Ik rij de motor van de boot, en zet hem stil. Bougies losmaken, daar heb je dus een passende sleutel voor, en die heb ik toevallig. De bougies zijn zo zwart als roet en ik maak ze schoon met een (vieze) sok.

Het wonder geschied: de motor loopt als een zonnetje, pak van mijn hart!

Op zoek naar een ijzerhandel, alweer, om een bougieborstel te kopen. Ook dat luklt die winkels vind je ook overal...
Ook moet ik nog stoppen voor nieuwe oordoppen (ben ze weer kwijt) en deo.

Langzaam krijg ik het gevoel dat zo een reis, bestaat uit boodschappen doen. Maargoed, mijn nieuwe broek aan (wel een beetje dik) en rijden.

350 km naar Christchurch dat is het doel.
Na 50 km begind de weg echt mooi te worden, slingerend door de bergen, waanzinnige vergezichten, veel bochten. verde langs de kust. slingerend stijgen en dalen, elke bocht weer een nioeuw decor, het is een dia voorstelling maar dan zonder je buren erbij.
De weg is goed en het wordt steeds rustiger. (Boodachappen zijn verdeeld over 3 dorpjes inmiddels ook gedaan)
Ik vervlioek die broek. Mijn kont voelt schraal en ik sterf echt van de hitte.
Ik glij in die nieuwe broek van linksn naar rechts over het zadel, ditb kan zo niet langer. ik stiop en wil mijn spijkerbroek weeer aantrekken, kom ik erachter dat er een dikke thermo binnenbroek in zit, uitritsen en weg ermee, ik heb al troep zat bij me, en ben de hele dag alles al kwijt.

Verder langs de kust, de motor draait als een zonnetje oordoppen in, super.
de weg buigt af naar het westen, het binnenland in, bochten, veel bochten en zo goed ben ik daar nou ookl weer niet in.
in de bochten staat keurig de aanbevolen snelheid aangegeven. varierend van 25 tot 85 (kilometer wel te verstaan) Het probleem is dat mijn teller in mijlen is, dus zo nu en dan reken ik minder snel dan dat de bocht dichterbij komt.....


inmiddels vervloek ik opnieuw die broek, heet, bloedheet.
op de bochten glinstert het asfalt. Glinsteren, het lijkt godver wel gesmolten.
Na een bocht of 8 kom ik erachter dat het echt smelt, is het dan zo heet? (later blijkt het de wrmste dag sinds tijden te zijn 38 graden!) En ik gisteren maar zeuren over de kou.

Ik twijfel in de bochten of ik de harde stukken of juist de zachte moet pakken...
(later vertelt een kiwi mij die ik had ingehaald dat het driften van mijn achterwiel best spectaculair was)
Inmiddels voel ik dat de harde stukken beter gaan.. De bochten gaan ook beter, ik krijg meer vertrouwen in de motor en mezelf.
(ik heb nog nooit in de bergen gereden, en zoveel rij ervaring heb ik nou ook weer niet)

Ik begin in de binnenbochten rustig in te halen, en surf door de bochten. ik beloof mezelf dat als de motor instort, ik nu al tevreden ben.

Het landschap is saai, maar wel prachtige vergezichten.. Ik moet stoppen, in mijn broek en dikke leren jas is een soort kontiki bad onstaan. een cola (jazeker) en een koffie MET dubbel suiker erin.

Een bord, Christchurch 123 km. er is inmiddels wat bewolking en de temperatuur is dragegelijker. De bochten zijn over en ik schroef de snelheid op naar 125 km/u (IEDEREEN rijdt hier 100)

In Christchurch parkeer ik bij het eerste de beste terras. Wordt ik door een bel aangesproken (jonge gast) die meer tatoeages dan een maori heeft, en meer ijzer in zijn gezicht dan ik vroeger in het magazijn.
Een bel. en hij vindt MIJ maf, dat ik met een NL kenteken rondrijdt!
We drinken (hij dan) een biertje, en hij weet een goed BP hotel. (daar zit ik nu, en er wordt zelfs gitaar gespeeld, het moet niet gekker worden!)
Ik eet nog een pizza met hem, hij heeft zelf een waanzinnige motor, zelf gebouwd.

Ik vraag hem of er nog meer te doen is hier, (ik wilde eigenlijk een dagje chillen) hij zegt dat dit het is..... ik ben er al achter: de steden hier zijn kut, de vrouwen kijken allen maar en de wegen zijn super.
Dus dat wordt weer rijden morgen!
Dat komt mij goed uit, daar was ik voor, en walvissen kijken schijnt ook tegen te vallen, m isschien morgen pinguins!!

De mazzel, ik ga nog wat in Che lezen, hij reed met twee man op een Norton heel zuid Amerika door!
Dus ik heb nog wel wat te doen!