heel veel tempels

het viel niet mee om het mini-paradijs te verlaten, maar er zijn inmiddels vrijwilligers die een mooi resort gaan beginnen heb ik begrepen.

En Julia, het is geen slechte bestemming voor een kerstvakantie, ik hoop dat je het zonder douche, of zelfs stromend water kan stellen..., de matrassen zijn dun, met daaronder een plank.... Ik hoop dat dat niet teveel afschrikt.

vanuit Phnom Penh gaat het natuurlijk weer per boot, niet over de Mekong maar over de Sap en het Tonkla meer.

Dit keer verloopt alles vlekkeloos, behalve wat onduidelijkheid over de tickets die ik gekocht had. Deze gaven recht om op het dak van de (speedboot) te zitten... En dat 5 uur lang in de brandende zon met de dieselgassen om je heen..Ik had blijkbaar niet goed opgelet , maar uiteindelijk kunnen we binnen zitten.

het is opnieuw een mooie tocht. Langs de oevers en rond het meer drijvende dorpen, en de huizen zijn gebouwd op palen tot soms 10 meter hoog. Het meer is voor een deel moeras met honderden kleine vissersbootjes.

dit gedeelte van Cambodja loopt jaarlijks onder water, het geeft een sprookjesachtig landschap met bomen die in het water groeien.

Siem Reap is een "gekkenhuis" De tempels bij Anghkor Wat zijn een wereldattractie, dus veel, heel veel toeristen.
De mix in de stad is bijzonder, de namen "pub street"en Pub alley" zeggen alles.. Veel 5 sterren hotels en de alom aanwezige "bedelaars", boekverkopers, muzikanten (voornamelijk met minder dan 4 ledematen) en straatkinderen in allerlei gradaties. S'avonds komen de echte tevoorschijn. Ze halen blikjes, plastic of voedsel uit vuilniszakken, die ze daarna weer keurig dichtknopen.

Na een dag of drie hebben we een aantal 'vaste klanten", ik koop teveel boeken, en probeer marketingles te geven. Ze benaderen je "aziatisch", nooit agressief, soms toneelspelend en als het duidelijk nee is krijgen ze toch een glimlach voor elkaar.

De eigenaar van een grote boekwinkel is mij een beetje zat na 3 avonden. Ik neem elke avond 1 of 2 boekverkopers mee naar binnen en probeer uit te leggen dat ze "populairte" boeken in hun mandje moeten doen. Niet alleen Pol Pot en de Killing Fields. het is lachen om met een van hun in een boekwinkel te staan. nouja, ik sta en hij zit op zijn plankje. De winkelier is te beleefd om mij weg te sturen, maar ik kost hem zeker klandizie. Andere klanten vinden het maar een rare vertoning.

Tegenover het favoriete terras speelt een muzikantengroep met pol pot/ mijnenslachtoffers. Aan het eind van de avond geef ik een paar dollar,(dat is veel ..) en we zitten gezellig op de stoep.

Ze spreken redelijk engels en ik probeer hun uit te leggen hoe ze meer geld kunnen ophalen. Een van mijn tips is dat ze beter kunnen staan dan zitten. Dat stuit natuurlijk wel op problemen want de helft heeft natuurlijk niets om op te staan.... Het is een vrolijk gesprek en ze moeten er hartelijk om lachen.(Ik denk en hoop dat dat echt is)

Het favoriete straatjongetje is aan het eind van iedere avond aangeschoten. (Hij is 12 jaar, ziet eruit als 5) De reden is simpel. Hij verzamelt blik, maar drinkt eerst alle restjes op. Dus staat stijf van de coca-cola, red bull en "anchor' bier.
We doen een wedstrijdje wie de meeste blikjes op kan halen, hij wint natuurlijk, maar zijn zak is snel vol.
Aan het eind van de avond komt hij nog langs voor een dollar, die hij krijgt.
Veel kleine dingen, soms ben je de ellende zat, maar het is fascinerend hoe de meeste (althans die je in de stad ziet) zich redden.

Inmiddels heb ik zoveel boeken gekocht dat ik ze weer terugverkoop aan andere straatboekverkopers. Er wordt hard onderhandeld en ook het jongetje met 1 been (een ras-toneelspeler) moet 3 keer terug om het juiste boek te halen of de prijs te vragen.
(En natuurlijk zitten ook zij in het systeem met steekpenningen en een baas boven zich)
Ze krijgen niets (van mij) maar moeten er "hard" voor werken, aan het eind van de avond hebben ze toch meer dan anders over gehouden.
---------------------------------

Tempels, heel veel, sommige mensen houden er erg van.. :-)
----------------------------------
de derde dag pakken we een taxi naar een tempel op 3 uur rijden van Siem Reap. Volgens het boekje moet dit het helemaal zijn.
De tocht zal ik iedereen besparen, maar we hadden een oude rammelbak zonder schokbrekers met jonge chauffeur die het ook een keertje mocht proberen van zijn baas.

de tempel/ruines waren (ik meen het) de tocht heen en terug waard. De (voorzover mogelijk) resauratie is pas begonnen en er waren nul!! toeristen. Enorme bomen overwoekeren de ruines, het is doodstil en je krijgt bijna een Indiana Jones gevoel.
het is zondag en 6 jongetjes hebben vrij van school. Dit is hun speelplaats. Ze lopen een uur met ons rond en proberen hun Engels. Geen gevraag om geld, en ze proberen niets te verkopen.
(In Anghkor Wat is er ongeveer 1 verkoper per toerist, en er zijn veeel toeristen).
De verdwijnende zakdoek doet weer wonderen, iedereen blij goede keus, dit was bijzonder!.

Zojuist S op het vliegtuig gezet.... Wat nu??
Bangkok en Chang Mai?, op de motor de bergen in? (nee, volgende keer) of een dag of 10 knetterhard chillen in het paradijs.... ( ik heb tenslotte boeken zat...)

Ik denk dat ik er uit ben, maar weet het nog niet helemaal zeker.. :-)

-----------------------------------
rectificatie: Al lezend in "Pol Pot" Cambodja had in 1975 8 miljoen inwoners, daar heeft hij er 1.7 mln van om laten brengen, bijna 25 % van alle inwoners, misschien wel een record.
-----------------------------------

iedereen de groeten, kids een hele dikke vette kus!!!!