de afgelopen dagen.

Voordat ik het vergeet, bij het verslag "van alles wat" staan een aantal nieuwe foto's.
Julia, Sem (en ook Dilyla en Diego). op 1 van de foto's zitten 2 meiden te weven, en je raadt het nooit, ik heb voor jullie allemaal een Tibetaanse muts van Yak-wol gekocht! (en voor mezelf ook eentje).
Als dat geen mooi kado is.....
(Julia kan ze mee terug nemen, kunnen jullie ze met vuurwerk afsteken op zetten.... mdusszzz)

Hoe dan ook. Aangekomen in Laos, Houay Xia overnacht en de wekker op tijd gezet. Er is plaats voor een man of 80 in de boot em er zijn maar een stuk of 10 goeie stoelen.

Ik zet de wekker om 07.30, boot gaat om 08.30.
Ontbijt STOKBROOD voor onderweg (yep duidelijk nog Franse invloeden)
En naar de haven, geen boot te zijn (er zouden er een stuk of 10 moeten liggen)
Ik vraag wat rond, verderop, verderop.. dat blijkt dus een kilometer of 3 te zijn.
Ik heb geen idee hoe laat het is, maar hoop dat ik nog op tijd ben.

Ik vind de "haven", rotsblokken waar de punt van de schepen tegen aan liggen, en blijk de enige te zijn....

Geen idee hoe vol die boten normaal zijn. uur wachten, nog een uur (op mijn ticket staat toch echt 09.30 uur)

Dan vult de boot zich langzaam, en uiteindelijk bomvol, er moet weer een man of 30 af.
Organisatie lekker aziatisch.

het is denk ik een uur of 11 als we bijna gaan, eerst nog een Laoitaans-communistiche offical.
Tickets, teickets!!. hij en bemanning duidelijk gestressed.
Iedereen heeft een wit ticket, ik heb een gele... Maar dat moet goed gaan.
Niet dus. Ik moet naar de kant, omruilen voor een gele..
het schip al los, il moet 100 meter klimmen voor het gele ticket.

"of ik op wil schieten"!!... Ik laat me niet kennen, en slof zoals zij dat normasal ook doen, weg kijk ook niet om, dan gaan ze maar...

Maar gelukkig, de kapitein wacht, kijkt wat bozig en we gaan.

Overnachten in Pak Ben. Aankomst in het stikke donker, er moet door 80 man met bagage steil omhoog over de rotsen geklauterd worden.
Complete chaos, tientallen "proppers" die met een zaklamp in je gezicht schijnen en je naar hun hotel willen lokken. echt een waanzinnig tafereel. er vllen mensen, sloppers kwijt, bagage gevallen en daartussen de proppers die het meeste succes bij de groepen amerikanen boeken.

Maar, ervaren als ik ben, ga ik eert een watertje drinken en bestudeer het stadje (lange straat in de jungle)

ik klop wat aan en vind een 3 euro kamer boven een winkeltje. afgezien dat de familie de hele nacht heen en weer loopt (flintedunne muren) een redelijk bed.
gemeenschappelijke (met de familie) douche, maar wel erg goed.

Inmiddels heel veel backpackers, ook ouderen die wat onhandig met hun samsonites onderweg zijn.
Veel Amerikanen, dankbare toeristen worden overal geknipt en geschoren....

Maar spreek ook een zwitser, 57, werkt 4 maanden per jaar en reist al 30 jaar, laat ik maar geen reiservaring pretenderen...

In mijn hotel (3 kamers) zit een nederlander en we gaan samen wat eten. leuke gozer.

rijst, kip en lekkere loempiaatjes.
(de keuken in Laos is duidelijk minder dan de omringende landen)
Zoals overa heeft het bedienend personeel (en alle taxichauffeurs/tuktuk bestuurders} "volop buiten de kaart om"

lieve julia en Sem, als je voor het eerst van je leven in de gouden driehoek bent EN je bent 46, dan mag je een kopje opiumthee bestellen. De prijs wordt op 6 euro afgemaakt, voor 2 bakkies.

een ervating rijker lig ik om 11 uur op bed. (alles gaat in laos rond die tijd wettelijk op slot!)

Heb heerlijk geslapen, de wekker gaat en ik bonk op de de muur om mijn metgezel wakker te maken.

Hij vraagt of ik niet helemaal lekker ben, het is nog veel te vroeg...

Inbmiddels begint er een lampje te branden en ik check de tijd op mijn wekker/telefoon. ik loop dus al die tijds een uur of twee voor, best handig op reis, je bent nergens te laat.

2e dag op de mekong, de fotos zijn maar een slap afreksel van 'the real stuff'.
Onvoorstelbaar maar 95% van de backpackers/reizigers slaapt, leest, zuipt en neemt zo nu en dan een foto.

Maar het is echt prachtig, steeds breder tot eeb paar honderd meter, 6 bergketens achter elkaar met een strakblauwe lucht.
helaas niet te fotofraferen, (stuur ff een echt toestel) maar het mooiste wat ik (ooit) gezien heb..

Lua pra Bang. ik neem afscheid van mijn metgezel, want heb zin in een goed hotel.

fascinerend hier! de oude stad, mekong aan de ene, nam khan rivier aan de andere kant, schiereiland waar de oude stad ligt.

Een handvol straten, terrasjes, erg erg Frans, daar direct rchter de Aziatische straatjes, en vervolgens weer frans.
een intrigirende combinatie. Frans theater uit 1880 en boedistische tempels naast elkaar.
ook dit is een unesco-wereld-Erfgoed.
Ik begrijp dat die Fransen ervan baalden toen ze hier weg moesten, een superplek.

Overigens reteduur hier, slechte restaurants, weinig straatplekjes om lao te eten.

BEETJE BALEN

Gisteren en vandaag per scooter een km of 50 uit de stad geweest goed te doen.
Maar; 1000 km op de scooter, auw auw (en het mag officieel niet) het ergste is dat ze mijn paspoort al die tijd willen hebben. Geen goed idee.
Ben al 3 dagen alles aan het proberen.
Geen boten over de Mekong, alles gaat tegenwoordig over de weg naar de hoofdstad Vientienne waar ik heen wil.
alleen een kleien open boot (Model Thailand) met zo een grote vrachtwagenmotor, maar dat in de brandende zon, 2 dagen???)

Veel tour mogelijkheden in de omgeving. trekking, olifanthe rijden,(heb ik al wel gezien, teirisch geleuter) the works.
leuk om Backpackers (sters :-) ) te ontmoeten, die doen dat allemaal.
Maar mij te teroestisch en te benauwend...

Ik plak er motgen nog 1 dag aan vast lua Pra Bang, (geen straf)en ga nieuwe pogingen doen.
Anders een nieuw plan verzinnnen. We zien wel.

Zometeen een paar fotos van mezelf, (heb nog geen zin om Lua Pra Bang te fotograferen) vanavond wel uit eten met een half Russisch/half Sudanese dame uit mijn hotel. (getrouwd, pffft)
Oja ook nog een foto van mijn muskietennet geknoopt an mijn ventilator, voordat ik deze per ongeluk aandeed. De schakelaar zat naast het licht.

groeten, kussen en ma heb je mijn ansichtkaart al gehad??