"Katamah"

Volgens Long ben ik zijn Katamah. Ik denk een woord vietnamees geleerd te hebben maar uiteindelijk blijkt het zijn engels voor customer te zijn. Het kan verkeren.

Ik ben hier pas net, maar echt in een andere wereld, dus besef van dagen is er niet. (was al slecht trouwens)

S'middags met Long op pad, acherop de "motobike", Hij stelt voor me bij een tempel te brengen. Ik ben er toch, dus vooruit maar.

Helemaal als een tempel ziet het er niet uit, en dat blijkt ook te kloppen. Het is de oude gevangenis uit de Franse tijd. Nu een museum. Lekkere jongens die Fransen, geen fijne plek. Nog wel met originele guillotine, en fotos met het bewijs dat deze is gebruikt tegen Vietnamese opstandelingen. Later bekend geworden als Hanoi Hilton. Neergeschoten amerikaanse piloten werden hier gevangen gezet.

Ik zag ergens "snake city" staan, en stel voor dat Long mij daar brengt.

In een buitenwijk van Hanoi blijkt het een restaurant aan huis te zijn, met jawel, slang op het menu.

duizend slangen in wekpotten en een schuur vol levende exemplaren. ik kies een middenmaatje uit. Man en vrouw slachten de slang voor het gemak voor je ogen, hart eruit in een borrelglas, bloed in een ander glas met een soort wodka erbij.

het hart klopt nog in het glaasje, wat "muk-muk" erbij en ik sla het al kloppend in een teug achterover, schijnt uitstekend voor de nieren te zijn... Het verdunde bloed moet ook naar binnen, goed voor de gewrichten.
Manmoedig sla ik ben sla me ook daar doorheen.
De gefrituurde slang smaakte prima, veel thuisgestookte whiskey eracher aan, voor 400.000 viet dollar ben je de man.........

Inmiddels ben ik wel wat gewend, eet op straat, enkelhoog in de vuiligheid.
Ogen dicht en je concentreren op de soep (smakeloos) spinazie (denk ik) en een soort omeletten en gefrituure knol. redelijk te doen.
Ik vergeet echter telkens mijn stokjes mee te nemen. De verzamelbakken met gebruikte stokjes staan voor je klaar...
(als mensen af willen vallen, een aanrader, je eet toch wat minder....)

De volgende ochtend komt Long me ophalen en halen we de scooter van zijn broer op. Long slaapt met zijn vrouw in een soort grote garagebox met nog een aantal mensen. Getimmerde compartiomenten van ca anderhalve meter hoog, met schuifdeuren. Erg minimalistisch..
Ik leg Long uit dat ik ongeveer hetzelfde woon, inustrieel met schuifdeuren. Dat schept toch weer een band....

Op naar Ha Long, 180 km valt niet mee kan ik je vertellen. Zijn oom woont 30 km verderop, hij is daar nooit geweest, dus ik stel voor om even langs te gaan.

Vietnamezen zijn tamelijk onderkoeld. Elkaar zelden gezien, geen handje geven, en je loopt (bijna) gewoon weg na het eten.

HET ETEN: het wordt een late lunch en vanwege het bezoek wordt er eten gehaald bij de afhaal Vietnamees.
Bladeren (smaakt naar boombladeren) mie (smaakt naar chloor) en vlees. HONDENVLEES wel te verstaan. Ik laat me niet kennen en neem van alle 3 de soorten een stukje. Het ruikt en smaakt sterk en is taai als hondeleer.
Sorry Tippie en Jaques (spreek uit Sjaak) ik zal het nooit meer doen.
(het is ook niet te vreten)

"We Vietnames eat anything" zo verklaart Long mij. Ik geloof hem op zijn woord en heb het wel gehad met de keuken hier.

Op zoek naar een hotel, Long wil graag beachfront... Begrijp ik,
Ik rijd voorop naar de achterdtaatjes, goedkoop hotel (400.000 VT Dollar) grote kamer met 2 joekels van (slechte) bedden. Zeil en een wollen deken. Long slaapt gezellig bij mij op de kamer.

Inmiddels heb ik door dat ik niet al te weinig aan hem heb betaald, dus ik hou hem kort.. Aan de andere kant, zij rekenen terug in US dollars, wij hebben een sterke euro. Huh, daar heeft hij dan weer geen rekening mee gehouden... :-) mduszz.

Volgend dag op een joekel van een ronvaartboot (soort avifauna boot, maar dan op zijn vietnamees)als enige passagier,
Laagseizoen zeker. Rondje Ha Long. Een van de hoogtepunten en een must als je vietnam bezoekt.
Ongetwijfeld...

Eind van de midag 180 km terug naar Hanoi, 450 km in 2 dagen op de soooter auw, auw.

VERKEERSREGELS IN VNAM:

We rijden rechts (links mag ook)
We steken altijd en overal gewoon over
We halen op een dubbele weg, driedubbel in, tegenliggers die, uhm, die...
We voegen altijd in zonder te kijken
We kijken RECHT voor ons uit
Scooters, fietsers, opleggers en heftrucks (en fietsers en paard en wagen) rijden op dezelfde weg
Het is druk
We geven geen richting, maar toeteren wel constant. (HEEL HARD EN CREATIEF)
Voor rood stoppen we, maar pas na een seconde of 10.
We worden op niemand kwaad

Gevolg: Je hoeft nooit te remmen, alleen maar te ontwijken, het is een supersysteem en dient direct in heel europa te worden ingevoerd!
(het is echt dikke pret!)

S'avonds een kapper annex masseur opgezocht, ik zit toch een beetje vast...
Als ik buiten kom alles pikkedonker, ik begrijp nu waarom je overdag de weg kwijt bent en s'avonds telkens weer verdwaald. AL het licht gaat uit, en rond een uur of 10 gaan alle rolluiken dicht. Een complete metamorfose. Alles is anders (en pikdonker). Ik verdwaal hopeloos, en heb voor het eerst echt geen idee meer waar ik benj. Ik hou een aanta; taxis (officiele) aan, maar niemand, en dan ook echt niemand spreekt engels.
Uiteindelijk stap ik ergens in en probeer het uit te leggen. visitekaartje vanm het hotel biedt uitkomst (ook al wil ik daat niet heen) maar Minh's jazz, mijn favoriete plek, kent niemand.
De taxichaufferur probeert me weer te rippen, maar ik blijf zitten en vraag (en krijg) 3 X opnieuw wisselgeld terug en tel alles rustig na.
Als ik het nog een keer zeg dan wordt hij echt boos, dus het zal nu zo ongeveer wel kloppen.
Superjazz bij Minh;'s (heb het toch lopend weer gevonden). Om 23.15 gaat het licht uit en de twaalf bezoekers moeten eruit. Mijn favoriete plek!


Vandaag hetplatteland opgeweest, tot aan schoonmoedrr toe, Het moet niet. gekker worden!!

Mooie rit, vreemd land.

Kga zo eerst weer ff naar Minh en dan misschien weer foto's plaatsen. (als het lukt, ik heb mezelf, nu al overtroffen vind ik)

Groetend vanuit een warm VNAM. En ik zie er inmiddels beter uit dan op de slangenfoto!