12 en 13 januari

In Milford Soun is het opnieuw schitterend weer, het regent daar 300 dagen per jaar, maar niet als ik er ben!
Ontbijt met Yoghurt en muesli, lekker buiten. Die vlieger gaat niet op, een groot deel van NZ is vergeven van de sandfly's, ook als er geen zand is, ze komen in grote zwermen en prikken je zo vreselijk lek dat je ter plekke doodbloed,. Gisteren bij de rivier zat ik precies op het enige plekje waar ze niet waren, waarvan acte.
Mijn rug en nek doen pijn en ik besluit vanaf nu elke ochtend, push-ups, buik en rugspier oefeninegn te gaan doen, of een normale moter te kopen. een van de twee.
Rond een uur of twaalf kruip ik weer op de motor, ik ga niet weer uitleggen hoe mooi het hioer is.
De weg gaat stijl omhoog (beter dan gisteren naar beneden) en in de bochten staat 25 km/u aangegeven.
Dat lijkt me overdeven, ik schakel terug naar 1, en moet de motor in de bochten van me af duwen om die meer dan 160 graden bochten te nemen.
De lange stukken omhoog, wil ik liever in een hogere versnelling nemen, langzaam pikt de motor de toeren op en met grote zware klappen wordt ik langzaam omhooggesleurd, waanzinnig gevoel, ik ben wordt verliefd op de fatboy, en wil er een mooie naam voor verzinnen!1
(de Norton van Vhe en Alberfto had ook een prachtige naam tenslotte)

Op een van de toppen kom je "homer tunnel" tegen.
In 1930 gebouwd, en sindsdien geen onderhoud aan gepleegd.
Smal aag, oud. Overal grote kuilen en door het dak komen grote stromen water door de scheuren, die je zeiknat maken.
Wachttijd 15 minuten, want 1 kant tegelijk.

het licht springt op rood maar ik rijd er nog net op tijd in.
Een soort misrekening... Ik heb mijn zonnebril nog op, en de lichtpuntjes zuiogen het licht op inplaats van det ze stralen.
Tegen het eind van de tunnel zit een grote knik, deus geen "licht aan het einde van de tunnel" het lijkt mijn leven wel.... :-)
Ik besluit door te rijden, water overal, kuilen waar ik in knal, Dante's hel, maar dan zionder vuur.
Ik wil niet stilstaan, de kans op een tegemoetkopmende bus (die echt doorrrijden) is me te groot.
Ondanks wat klappers in een onzichtbare kuil haal ik het einde, pffft.

Daarna weer rijden, rijden, het ene vergezicht is nog mooier dan het andere, en ik zou zweren dat ik in de verte een paar Hobbits zie lopen!

2 uur later (100 km0 ben ik in Te Anau en pik Sally weer op.

Zij achterop en op naar Queenstown, lanbge rechte stukken, halverwege een typisch NZ Weg cafe. Niemand daar, maar wel een kiwi biker op zijn HD.
Pech! Ik heb de juiste inbussleutels bij me, en voel me nu een echte biker. "one of tehe boys"!

Queenstown, er blijkt weer een BBQ ergens te zijn. Houten huisje op de berg.
Allemaal klimmers die net een zware berg hebben bedwongen. Stoere taaie mannetjes.

In NZ zijn ze gek van zware sporten. Klimmen, hanggliden, raften enz.
De verhalen over dodelijke ongevallen zijn dan ook echt legio. om het jaar is er wel een kennis die vgerongelukt met een sport of helicopetre ongeluk, raar volkje...
Ook het aantal toerisdten dat op glestsjers, watervallenetc omkomt is groot.
Maar goed dat ik daar niet aan mee doe!!

Op tijd slapen, en ik MOET de volgende dag overnachten bij Suzy en Brian, de ouders van Sally in Wanaka.
Slechts een klein stukje rijden maar dat komt prima uit.
Mijn bagage wordt gebracht! en ik ga over Croen Peak, de bochten worden nu met 15 km/u aangegeven, die hadden we nog niet gehad!
Ik twijfel om maar af te stappen en lopend de bochten te nemen, maar daaar is het weer veel te stijl voor. Ik wring me omhoog, en glij niet weg . Er ligt wat gravel en steentjes, rustig aan. Wel heerlijk rijden zonder rugzak.
Zonder rugzak??????
Ooohh Sheit! Mijn kleine rugzak, lichte paniek....
Vergeten bij het pomstation.. (wel een BP met koffie overigens)
Ik negeer de vergezichtren en rijd weer teru, Geluukig op deinvalidenparkeerrplaats ligt hij nog, met hopelijk paspoort creditcards en alles erin....

Wanaka, Heuvel af, boem, waanzinnig meer, ik vind het huis van Suzy makkelijk. Het eerstye mooie huis in NZ
Spaanse Hacienda. Heerlijke kamer met dito bed.fles bubbels te kopen, en vind een fles Veuve, mijn favoriet.

het blijkt dat Suzy daar gek van is dus ik kan niet meer stuk!

Uitgebreide maaltijd met de kleinste visjes ooit (whitebacks).
Worden zo in de olie gemilt met ogen en alles erop en eraan.
Ze zijn heerlijki.

Het is nu ochtend, al redelijk laat, en ik hoop over een uurtje te gaan rijden.

Eerst de gletsje bij Foxbekijken (misschi8en gesloten omdat een paar dagen terug 2 Indiase broer onder een abrokkelend stuk kwamen) en dan daar naar Friens, schijnt wel leuk te zijn.

Ca 300 km rijden. De zon schijnt, zo weer op weg.
Nieuwe ontmoetingen, of niet? Leuk!

1000 kussen voor S & J

En een dikkeX voor de rest!

(er is inmiddels koffie voor me gezet en ontbijt gemaakt....)